Van gunnen naar waarderen

Afgelopen tijd hebben we (in samenwerking met financierende partijen) vele maatschappelijke initiatieven mogen ondersteunen. Helaas hebben we ook aanvragen moeten afwijzen. Het is een interessante dynamiek. Er zit iets onbaatzuchtigs in schenken. Je stelt het belang van een ander boven dat van jezelf. Vertrouwen speelt ook een rol. Vertrouwen in de bedoeling en capaciteiten van de ontvanger. De dankbaarheid bij de ontvanger is mooi om te zien, vaak is er ook opluchting. Aan de andere kant misschien ook enig ongemak of verlegenheid, omdat je als ontvanger afhankelijk bent van een ander.

Zijn er hulporganisaties die de afgelopen maanden géén extra corona-campagne op touw hebben gezet? Zij kunnen deze blog overslaan. Wie dat wel heeft gedaan: lees verder.

De uitspraak in de kop is niet van mij maar van de gloednieuwe CDA-kandidaat lijstrekker en ‘coronaminister’ Hugo de Jonge. Ik herken dit gevoel wel. Nederland heeft veel te lijden onder deze pandemie. Werkloosheid stijgt, recessie ligt op de loer en vooral wat gaat er nog komen? Veel onzekerheid dus. Maar zoals altijd hebben ingrijpende gebeurtenissen ook een positieve keerzijde.

Surfers gebruiken minieme kracht en halen toch razendsnel hun doel (koel drankje met veel high fives op het strand). Hartelijk dank aan de superkrachten van grote golven.

De Tweede Kamer lijkt gevoelig voor de argumenten en een eigen onderzoek van de sector om een uitzondering te maken in de nieuwe Telecomwet. Staatssecretaris Mona Keijzer wil dat consumenten ook aan goede doelen, net als aan commerciële bedrijven, vooraf toestemming moeten geven om telefonisch benaderd te worden.

In zijn hoedanigheid als bestuurslid van de European Cultural Foundation (EFC) sprak Rien van Gendt met Michael Alberg-Seberich, van denktank Wider Sense, over filantropie met een Europees doel. Van Gendt: ‘Ik denk dat wij Europeanen, ook wij als Europese stichtingen, ons bewust moeten zijn van onze troeven, onze cultuur: de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van denken, de kracht van diversiteit, de vruchten van de verlichting. Het is eigenlijk cultuur die ons kan verenigen, het is ons gemeenschappelijk verleden, ons gemeenschappelijk erfgoed, dat we in ons voordeel kunnen veranderen.’

In de VS anno 2020 is de misselijkmakende moord op een zwarte man - George Floyd om er maar een te noemen - door de politie niet nieuw. Nieuw is dat blank Amerika eindelijk massaal van zich laat horen in het racisme-debat. Voor de wereld van de filantropie ziet de Covid-pandemie eruit als een soort generale repetitie voor het echte hoofdevenement…

Het blijkt telkens weer goed om een jaarverslag uit te brengen: het geeft verantwoording, maar het geeft ook een mooi overzicht van wat we in een jaar tijd allemaal hebben kunnen doen. Dat is in 2019 veel geweest: Door onze ondersteuning (in geld, expertise, producten en meer) heeft de Philips Foundation 5 miljoen meer mensen toegang tot betere gezondheidszorg kunnen geven.

Menig krantenlezer zal verleden week verbaasd opgekeken hebben toen de app-conversatie tussen Halsema en Grapperhaus, over de veelbesproken demonstratie op de Dam, integraal in de krant afgedrukt werd. Dat was een novum. Smakelijke kost zou je kunnen zeggen. Toch ging er ook een schokgolfje door het openbaar bestuur heen. Menig bestuurder keek verschrikt op. Zijn nu ook al hun app’jes op te vragen? Hubert Bruls, burgemeester van Nijmegen, liet al weten: “Ik begrijp dat we nu niet meer met elkaar moeten appen? Want dan staat alles straks in een brief aan de Tweede Kamer. Moet ik nou zo’n encrypted telefoon gaan nemen?”

Anti-racismebetogers trokken vorige week een standbeeld van de handelaar-filantroop Edward Colston van zijn sokkel. Colston werd rond 1700 steenrijk met de handel in fruit, kleding en wijn. Hij werd geëerd met een kloek standbeeld in zijn woonplaats Bristol toen hij zijn vermogen ging weggeven. Dat hij dat vermogen mede had opgebouwd door een flankerende handel in slaven, nam in die tijd niemand hem kwalijk.