De tweede virusgolf: het Nieuwe Paranormaal

Mensen die al twee maanden in de lockdown zitten onder erbarmelijke omstandigheden met alleen Netflix en paprikachips, doen opeens allerlei ontdekkingen. Ze zien nu dingen. Wat voor dingen? Dingen die er voor de crona allang waren, maar die ze nu pas echt z i e n. En daar twetteren en smoelboeken ze dan over in een soort kwasiverlichte zendiarree waarvan míjn poep direct keihard wordt.

Duizenden landgenoten springen tijdens deze corona-crisis overeind om boodschappen te doen, laptops in te zamelen of een noodhulp te geven aan kinderen in Nepal. Fantastisch, zeggen Sara Kinsbergen en Lau Schulpen van de Radboud Universiteit in Nijmegen, maar bezint eer ge begint. Ze publiceerden een ‘Burgers voor Burgers factsheet’ met vijf vragen die iedere aspirant-coronahulpverlener zichzelf zou moeten stellen.

Groenmakers doen er goed aan 27 mei met vrolijk oranje te omcirkelen in hun agenda. Op die woensdag gaat investeerder LGIM proberen CEO en chairman van Exxon Mobil, Darren Woods, van zijn stoel te lichten.

De lockdown beleeft zijn negende week en duizenden jongeren wachten smachtend op het moment dat ze weer kunnen zuipen, flirten en loltrappen aan het strand van Albufeira. Zou je hen, nu ze toch niets beters te doen hebben, kunnen motiveren om taalcoach te worden van een vluchteling?

Juist in deze tijd maken we ons zorgen. Zorgen over de gezondheid van mensen, over onze mensen in de zorg, over onze economie en ondernemers. Over een samenleving die soms stil lijkt te vallen. Maar de vraag is ook hoe verder? Welke lessen trekken we uit deze tijd en nemen we mee als de samenleving beetje bij beetje weer opengaat? Hoe kunnen we de economie anders en betekenisvoller gaan inrichten? Uit het initiatief ‘Kraak de Crisis’ blijkt dat er genoeg waardevolle ideeën zijn waarin we kunnen investeren.

Niemand van ons zou dit moment hebben gekozen, maar nu het er is, zijn we allemaal gedwongen te reageren. We navigeren op nieuw terrein in onze persoonlijke relaties. We zijn erop gericht onszelf, onze gemeenschappen en onze kwetsbare gezinsleden te beschermen. We krijgenn te veel zorgwekkend nieuws voor onze kiezen. En, in filantropie, werken we aan een betere wereld in een tijd waarin de schaal van Richter net de stratosfeer in schoot.

De Twentse adelman Sander Schimmelpenninck is BN’er door TV-werk, maar leidt ook nog steeds het tijdschrift voor rijkelui Quote. Voor de jongste editie gaf hij zijn reporter Jeroen Molenaar de opdracht eens pittig te graven naar de zieleroerselen van grootgever Goldschmeding en diens foundation. Conform verwachting kreeg Molenaar bij Goldschmeding nul op rekest en werd hij ook door echt alle betrokkenen rond de foundation en flankerende stichtingen vriendelijk verzocht van hun erf af te gaan.

Seasoned advisor Pieter Stemerding schreef begin 2018 een mooie column over het begrip ‘filantropiestrategie’. Welk plan moet je als filantroop of filantropisch fonds hebben om je middelen (geld, tijd, kennis) zo efficiënt mogelijk in te zetten teneinde je doelstellingen te bereiken? Stemerding verwijst naar de boekenplanken gevuld met adviezen hierover, zoals het standaardwerk Strategic Giving van de Amerikaan Peter Frumkin uit 2006, maar beveelt vooral ‘common sense’ aan en een hoge mate ‘learning by doing.’ Over de (structurele) fouten die je kunt maken bij grootgeven is onlangs een boek verschenen van DDB-Expert Kris Putnam-Walkerly onder de titel Delusional Atruism.

Op 2 maart 2020 kwamen ruim 40 leden van Goede Doelen Nederland naar een inspiratiesessie over samenwerking die werd georganiseerd door Goede Doelen Nederland en AlliantiePartners. Anderhalve maand later is het onderwerp samenwerking actueler dan ooit. De coronacrisis vereist een enorme lenigheid van goede doelen, fondsen en andere stakeholders, zowel als het gaat om interne samenwerking als ook wat betreft de samenwerking met externe partners. Op 2 maart wisten we allemaal nog niet wat ons te wachten stond.

Aan het eind van een jaar zet je voor jezelf een aantal goede voornemens op de horizon voor het jaar erop. Persoonlijk doe ik dat op verschillende vlakken. De meeste bekende is bijna cliché-matig vaker naar de sportschool te gaan maar ook voor mijn bijdragen aan de Dikke Blauwe had ik een goed voornemen, namelijk in te zoemen op vrijwilligerswerk en het politieke krachtenveld daaromheen. En dan zowel met focus op EU en daarbuiten. Zoals altijd begon ik voortvarend en richtte hiervoor mijn blik op Schotland en de TSI’s. Daarnaast vond ik België een interessante blik waard, daar hebben ze nl de bijzondere vrijwilligersverzekering.