Geven in Nederland 2020: verdieping voor bedrijven gewenst

Gedegen wetenschappelijk onderzoek kost tijd en dat geldt ook voor dit belangrijke tweejaarlijkse onderzoek dat met een jaar vertraging werd uitgevoerd in 2019 over het geven in 2018. De vorige editie kwam uit in 2017 en betrof cijfers over 2015. De waarde van dit onderzoek is zeker ook gelegen in het feit dat het steeds weer wordt herhaald en kan worden vergeleken met eerdere jaren.

Het VU-persbericht over de uitkomsten van het onderzoek Geven in Nederland 2020 (zie de bijlage onder dit commentaar) heb ik zonder commentaar laten lezen aan twee kennissen die als grootgevers te Twente De Dikke Blauwe inmiddels ruim een jaar volgen. Hun reactie: 'Een record voor goede doelen? Nou, dat is heel mooi nieuws voor ze. Ik zal er eens induiken. En kijken of er corona-acties zijn die mijn gift nu harder nodig hebben. Gek hoor. Ik dacht echt dat de gevolgen van de financiële crisis er ook bij goede doelen wel stevig in zou hakken.'

Na weken van vooral anticiperen, zijn we in Nederland op het punt beland dat iedere zorgorganisatie en onderwijsinstelling geconfronteerd wordt met de uitwerkingen van het coronavirus. Niet langer het vage en enigszins beangstigende doembeeld van een ongrijpbare ziekte, maar de harde consequenties van een virus waar we (nog) niet tegen bestand zijn. Het is een confrontatie met de dichtbijheid ervan. Een toenemend besef dat de cijfers niet langer statistisch zijn, nu we allemaal wel iemand kennen die besmet, ziek of zelfs overleden is.

Philips Foundation probeert wereldwijd toegang te bieden tot kwalitatieve gezondheidszorg voor degenen die hiertoe – wegens armoede, afstand of andere omstandigheden – nauwelijks of geen toegang hebben. Plotseling blijkt wereldwijd de toegang tot kwalitatieve gezondheidszorg te wensen over te laten.

Het beleidsgedrocht ‘UBO-dossier’ - dat verplichte, openbare register met persoonlijke gegevens - was afgevinkt toch? Nou, nee. De privacy van bestuurders van meer dan anderhalf miljoen stichtingen, verenigingen, geloofsgenootschappen en bv’s ligt straks op straat omdat de overheid geen geld heeft; omdat waakhond Autoriteit Persoonsgegevens spectaculair heeft liggen snurken en omdat de sector te snel tevreden is met twee flut-amendementjes, terwijl tweederde van de EU heeft gekozen voor stevige restricties op de openbare lijst van bestuurders. Say what?

Het goede geefnieuws: eigenaren van familiebedrijven en (super)rijken die - concreet of virtueel - de Giving Pledge onderschrijven stappen steeds meer in de schijnwerpers. Mijn voorspelling: Geven in Nederland 2022 gaat een stevige en structurele opleving laten zien van individueel geefgedrag van de QUOTE 50.000 en van bedrijfsfondsen en (corporate) foundations….

Precies een jaar geleden had ik het genoegen in Venetië te zijn met ongeveer zestig CEO’s en executives van Europese impact- en vermogensfondsen. Er was een aangenaam zonnetje, er was heerlijk eten en drinken en we kwamen samen in een sfeervol oud klooster. De sfeer en stemming zat er goed in. Behalve bij een aantal Britse collega’s.

We leven in een bijzondere tijd. Steeds duidelijker wordt dat krachtige gemeenschappen nodig zijn in cirisistijden maar zeker ook als we straks weer kunnen opbouwen, na de crisis. Deze krachtige gemeenschappen weten immers wat er in de buurten leeft, waar hulp nodig is. Ook staan er sociale ondernemers op die juist nu komen met ideeën om ervoor te zorgen dat we na de crisis een socialer en duurzamere maatschappij worden (kraakdecrisis.nl).

Nu bijna iedereen ten tijde van de corona-crisis thuis moet werken krijg ik dagelijks de vraag of ik nu nog wel iets te doen heb als adviseur van goede doelen. Kun je bijvoorbeeld nog wel fondsenwerven?

Voor mij verandert er vrij weinig door de crona. Mijn broer Lloyd of zijn spuuglelijke wijf een hand geven, deed ik al jaren niet meer. Als ik moest kiezen tussen oogcontact met mijn geretardeerde familie of tongzoenend door Lombardije trekken, dan wist ik het wel. En buiten kwam ik toch al niet door mijn pleinvrees.