Het Calgon-principe van goede doelenrampenmarketing

Ik ga weer even een stinkeitje uit de goede doelenmarketing voor u pellen. Om geld op te halen voor de goede zaak willen de doelen nog wel eens, hoe zal ik het lief zeggen, een tikkie overdrijven. Ik noem dat het Calgon-principe. Het opschalen van klein en lokaal ongemak naar intergalactische proporties wordt door veel goede doelen naadloos gekopieerd. Een bewezen succesvol recept van rampenmarketing is het urgent agenderen van tot nu toe onbekend onheil. Het zijn één-minuut-voor-twaalf catastrofes die inspelen op de angst van de donateur. Ik geef u een viertal angstpoepbevorderende voorbeelden uit mijn directe omgeving.

Ik stond met mijn wifiloze camper al meer dan drie dagen bij de Bonkevaart in Leeuwarden, maar wie er ook voorbijkwam, geen Maarten van der Weijden. Hoorde pas bij terugkomst in Amsterdam-Noord dat Maarten al bij Dokkum was opgedregd. Duh. En daarna ingesnoerd op een brancard in Leeuwarden was afgeleverd. En vervolgens als een messias in een lijkwade verticaal was uitgestald voor een uitzinnige meute. Commentatoren spraken over een piëta: in de kunst de benaming voor een uitbeelding van de dode zoon van Hem, vergezeld door moeder Maria en obese cherubijnen die er als drones omheen vliegen.  

Dag Lieve luisteraars. Het zomerreces breekt weer aan en dus het seizoen van onze groene vriend, de komkommer. Het nieuws wordt traditiegetrouw gedomineerd door eindeloos gezever over te veel zon, ontvreemde gehandicapten-voertuigen, in auto’s gemicrowavede honden, onaangekondigde optochten van processie-rupsen, de niet dood te knuppelen opoe Janszen (98eVierdaagse), de kamer die van reces terugkomt vanwege iets, weggewaaide bungalowtenten en bezoekers die zeven uur lang ondersteboven in de Reuzenpython hangen. Deze folkloristische komkommerkoppenjournalistiek (10x woordwaarde) doet het goed, ook bij de mensen in Het Land van Goed Doen. Dus vlak voordat ik afreis naar Viscamping Relaxi in de Ardennen, heb ik bij de redactie het volgende lijstje ingeleverd:

Even het belangrijkste filantropienieuws van de afgelopen week met u doornemen. Want, HOERA, er is een nieuwe goede doelenloterij! Daar was klaarblijkelijk behoefte aan nu alle postcodes van Nederland al een keer een straatprijs hebben gehad. Het nieuwe gokspel heet RAFFLD. Een naam waar het woord AFRAFFELEN al helemaal in zit. En een art director van een multilulbureau, met zo’n sneue man bun, die zijn toffe idee er bij de loterij heeft weten door te lullen. Lachen man!

Lieve luisteraars. Wie nog 1x ‘AVG’ zegt, kom ik persoonlijk z’n moel spoelen met dikke Glorix. Ik kwam gisteren mijn broer Lloyd tegen. Die had net uit voorzorg de gehele ledenadministratie van zijn macrobiotisch zelfgebreide yogaklas door de versnipperaar gejast. En ook alle namen van familieleden in zijn agenda met een dikke, zwarte viltstift onleesbaar gemaakt. En uit de rioolpijp van Twitter had mijn broer mogen begrijpen dat mobiele AVG-brigades invallen doen bij mensen die nog papieren telefoonboeken in huis hebben. En of ik wel zeker wist dat mijn ex-vrouw mij ooit expliciet toestemming had gegeven om met haar te trouwen? Nee? Nou, dan waren de AVG-rapen gaar. En zo zwatelde Lloyd nog een tijdje door.

Goedemorgen lieve luisteraars. Na mijn langdurige gijzeling door het Hof A’dam in de bodemprocedure tegen schaatsgigant Viking over de rechten op de uitvinding van de klapschaats, kan ik het hoofd weer vrijmaken om het filantropisch nieuws van de week voor u te analyseren. Vandaag: de blokkettinghype, het Rode Kruis dat van het padje af is en de goede bedoelingenhutspot van Harry & Meghan.

Ik was dus niet uitgenodigd op het vernispartijtje met eregast Laurentien van Oranje afgelopen dinsdag. Ik blijk op de verkeerde RVD-lijst te staan sinds het waxinelichthouderincident met prof. Theo Schuyt. Er ging een rood kruis door mijn naam nog voordat die lafbekken van Lenthe een smoes hoefden te verzinnen.

De jaarlijkse World Giving Index is weer bekend. Hoera! Voor de vierde keer op rij is Myanmar de lijstaanvoerder. In Myanmar hebben de mensen geen nagel om hun kont te krabben, maar toch is het ‘t vrijgevigste land ter wereld volgens de Charity Aid Foundation. Een wonder! De jaarlijkse World Giving Index is weer bekend. Hoera! Voor de vierde keer op rij is Myanmar de lijstaanvoerder. In Myanmar hebben de mensen geen nagel om hun kont te krabben, maar toch is het ‘t vrijgevigste land ter wereld volgens de Charity Aid Foundation. Een wonder!

Groot nieuws deze week. Technische innovaties gaan het reeds tot ontbinding overgegane lijk van de collecte weer miraculeus tot leven wekken. Ik heb begrepen dat er een zelfrijdende collectebus komt. Voor deze collectebus heb je geen collectanten meer nodig. Deze vinding is het beste te vergelijken met de stofzuigerrobot die automatisch en secuur alle hoeken van de kamer meeneemt

Even het filantropienieuws van de afgelopen periode met u doornemen. Er is een meneer die roept dat impact investing ‘geen verlengstuk van filantropie’ is. O god nee, stel je voor dat dat muffe geefgeld geassocieerd wordt met dat überhippe ‘investeren’! Maar ik heb brekend nieuws: zonder filantropie was dat hele impact investing allang een meurend kadaver. Alles van duurzame waarde is weerloos voor de wolven van Wallstreet en derhalve heb je gaapsaaie lammetjesfilantropen nodig om het boeltje echt op gang te helpen. Dus graag even niet zo’n grote waffel daar in het impact investing-kamp.