Arachnafobia: de angst voor het spinnen

Een paar jaar geleden had de Brit Julian Richer een vermogen van naar schatting 160 miljoen pond. Uit onvrede met de maatschappij geeft hij het nu allemaal weg. ‘Veertien miljoen mensen leven onder de armoedegrens, onder wie vier miljoen kinderen en vier miljoen werkenden. Het is een schande.' Zeker Julian is dat schandalig. Maar nu je alles weggeeft in je eigen brexitland, heb je zelf binnenkort niets meer; moet je je achternaam aanpassen en help je de statistieken niet echt.

Onlangs werd het advies van de ‘Werkgroep Bedrijven’ van ‘De Toekomst van Fondsenwerving’ gepresenteerd. De belangrijkste tip: goede doelen moeten de taal van bedrijven leren spreken en leren om te ‘daten’. Waar zal ik beginnen in deze willie wartaal?

‘De moderne mecenas wil meepraten in de cultuursector’ kopte de Azijnbode onlangs. Graag wil ik deze nieuwste trend in het Land van Goed Doen kort met u bespreken. Het hoeft niet lang te duren.

Opeens is het er. Na impact, passie, bassie, adriaan, strijkstok, weer strijkstok en daarna diversiteiten alles met validatie is opeens trending: bestuurlijke integriteit. Dat begrip gaat sneller rond dan het vuurtje waarmee Onze Dame maandagavond als teken van Hem (ja hij is behoorlijk pissig) in de as werd gelegd. Be-stuur-lijke in-te-gri-teit…uitgesproken met een heiligheid door bestuurders die voorheen te dom waren om te poepen, maar die nu integriteitheel erg belangrijk vinden. Alsof ze voor het eerst ontdekken dat er een piemel aan hangt.   

Ook de column gehoord of gelezen van Jos van Hezewijk tijdens het WRR-feestje in het Vredespaleis? Jos was als miljonairskenner uitgenodigd voor het vertier. Dat kwam er. Volgens ooggetuigen viel zijn cursiefje – hoe zullen we het netjes zeggen – als een dampende drol op een versgebakken bruidstaart. Dat is waar je zo’n bruine jongen echt niet wilt hebben.

Beste luistervrienden in het Land van Goed Doen, graag neem ik weer even het brekende nieuws in de filantropie met u door. Zo is er de Koninklijke onderscheiding voor Hans Klok. De illusionist met het kapsel Coupe Katrina is benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Hans Klok kreeg het lintje ‘vanwege zijn jarenlange werk als vrijwilliger bij goede doelen.’ Dat klopt: Klok wordt geregeld door goede doelen ingehuurd om de strijkstok bij hen te laten verdwijnen.

Nu filantropie nog veel slechter blijkt dan we altijd al gedacht hadden, kan de meldplicht voor filantropen niet snel genoeg ingevoerd worden, vindt DDB-columnist ir. Han A. Schuringa jr.

Ik ga weer even een stinkeitje uit de goede doelenmarketing voor u pellen. Om geld op te halen voor de goede zaak willen de doelen nog wel eens, hoe zal ik het lief zeggen, een tikkie overdrijven. Ik noem dat het Calgon-principe. Het opschalen van klein en lokaal ongemak naar intergalactische proporties wordt door veel goede doelen naadloos gekopieerd. Een bewezen succesvol recept van rampenmarketing is het urgent agenderen van tot nu toe onbekend onheil. Het zijn één-minuut-voor-twaalf catastrofes die inspelen op de angst van de donateur. Ik geef u een viertal angstpoepbevorderende voorbeelden uit mijn directe omgeving.

Ik stond met mijn wifiloze camper al meer dan drie dagen bij de Bonkevaart in Leeuwarden, maar wie er ook voorbijkwam, geen Maarten van der Weijden. Hoorde pas bij terugkomst in Amsterdam-Noord dat Maarten al bij Dokkum was opgedregd. Duh. En daarna ingesnoerd op een brancard in Leeuwarden was afgeleverd. En vervolgens als een messias in een lijkwade verticaal was uitgestald voor een uitzinnige meute. Commentatoren spraken over een piëta: in de kunst de benaming voor een uitbeelding van de dode zoon van Hem, vergezeld door moeder Maria en obese cherubijnen die er als drones omheen vliegen.  

Dag Lieve luisteraars. Het zomerreces breekt weer aan en dus het seizoen van onze groene vriend, de komkommer. Het nieuws wordt traditiegetrouw gedomineerd door eindeloos gezever over te veel zon, ontvreemde gehandicapten-voertuigen, in auto’s gemicrowavede honden, onaangekondigde optochten van processie-rupsen, de niet dood te knuppelen opoe Janszen (98eVierdaagse), de kamer die van reces terugkomt vanwege iets, weggewaaide bungalowtenten en bezoekers die zeven uur lang ondersteboven in de Reuzenpython hangen. Deze folkloristische komkommerkoppenjournalistiek (10x woordwaarde) doet het goed, ook bij de mensen in Het Land van Goed Doen. Dus vlak voordat ik afreis naar Viscamping Relaxi in de Ardennen, heb ik bij de redactie het volgende lijstje ingeleverd: