Social movements: crowdsurfing, maar dan anders

Surfers gebruiken minieme kracht en halen toch razendsnel hun doel (koel drankje met veel high fives op het strand). Hartelijk dank aan de superkrachten van grote golven.

Anti-racismebetogers trokken vorige week een standbeeld van de handelaar-filantroop Edward Colston van zijn sokkel. Colston werd rond 1700 steenrijk met de handel in fruit, kleding en wijn. Hij werd geëerd met een kloek standbeeld in zijn woonplaats Bristol toen hij zijn vermogen ging weggeven. Dat hij dat vermogen mede had opgebouwd door een flankerende handel in slaven, nam in die tijd niemand hem kwalijk.

Zuid Europa vraagt geefgeld. Veel. Zonder gedoe rond vastleggingen dat het netjes wordt besteed. Dat er een gedegen organisatie onder ligt die lange termijn IMPACT garandeert. ‘’De nood is hoog, snel-snel dank u wel’’. Multi miljardair Merkel wil haar portemonnee wel trekken. Laten we de armere Italianen en Spanjaarden redden met schenkingen. Maar rijkaard Rutte houdt meer van gelijkwaardigheid : ‘’ Ik leen liever; kunnen we samen aan de slag met systeem veranderingen en afstempelen kan altijd nog’’. Een misschien beetje mal, doch ook prikkelend vergelijk met filantropie in Nederland is wel te maken.

Groenmakers doen er goed aan 27 mei met vrolijk oranje te omcirkelen in hun agenda. Op die woensdag gaat investeerder LGIM proberen CEO en chairman van Exxon Mobil, Darren Woods, van zijn stoel te lichten.

De Twentse adelman Sander Schimmelpenninck is BN’er door TV-werk, maar leidt ook nog steeds het tijdschrift voor rijkelui Quote. Voor de jongste editie gaf hij zijn reporter Jeroen Molenaar de opdracht eens pittig te graven naar de zieleroerselen van grootgever Goldschmeding en diens foundation. Conform verwachting kreeg Molenaar bij Goldschmeding nul op rekest en werd hij ook door echt alle betrokkenen rond de foundation en flankerende stichtingen vriendelijk verzocht van hun erf af te gaan.

Op woensdag 15 april presenteerden de onderzoekers van Geven in Nederland de nieuwste cijfers van dit langjarige project over ons geefgedrag. Dat gebeurde noodgedwongen online: er keken en luisterden zo’n 250 belangstellenden vanuit hun huis- of studeerkamers naar GIN 2020, met resultaten over het precorona-geefjaar 2018. Onderzoeksleider prof. dr. René Bekkers kwam met overwegend positief nieuws over onze geefbereidheid, maar de coronacrisis wierp in de gesprekken met sectorexperts al onmiskenbaar een grote schaduw vooruit. De Dikke Blauwe stelde Bekkers vragen over financiering, opzet en uitkomsten van GIN2020.

Het VU-persbericht over de uitkomsten van het onderzoek Geven in Nederland 2020 (zie de bijlage onder dit commentaar) heb ik zonder commentaar laten lezen aan twee kennissen die als grootgevers te Twente De Dikke Blauwe inmiddels ruim een jaar volgen. Hun reactie: 'Een record voor goede doelen? Nou, dat is heel mooi nieuws voor ze. Ik zal er eens induiken. En kijken of er corona-acties zijn die mijn gift nu harder nodig hebben. Gek hoor. Ik dacht echt dat de gevolgen van de financiële crisis er ook bij goede doelen wel stevig in zou hakken.'

Het goede geefnieuws: eigenaren van familiebedrijven en (super)rijken die - concreet of virtueel - de Giving Pledge onderschrijven stappen steeds meer in de schijnwerpers. Mijn voorspelling: Geven in Nederland 2022 gaat een stevige en structurele opleving laten zien van individueel geefgedrag van de QUOTE 50.000 en van bedrijfsfondsen en (corporate) foundations….

Engelse verzekeraars hebben een Bijbelse term om af te kunnen zien van uitkering bij rampen zoals oorlog en natuurgeweld: Act of God. Ik dacht eraan toe ik aan een Twentse keukentafel tegenover een vrouw zat die haar tranen zat te verbijten op de dag dat alle verzorgtehuizen dicht gingen.

Er staat een nooit vertoonde, wurgende noodrem op de complete wereldeconomie. Ook de sociale en culturele samenleving is abrupt tot complete stilstand gekomen. MAEX (contentpartner van DDB) roept verderop in deze editie daarom op tot het optuigen van een sociaal noodfonds. Want buurtmoestuinen en tienduizenden andere filantropische activiteiten drogen op als plantjes in de Sahara. Krijgt onze civil power ons sociale ecosysteem weer aan het draaien als corona is uitgeraasd? Of hebben we dan grote brokken van onze sociale en culturele cohesie domweg vernietigd en moeten we weer voren af aan beginnen?