Het Jaarverslag: een kans of toch vooral een jaarlijkse verplichting?

Het is weliswaar pas begin november en onze klanten hebben dus nog ruimschoots de tijd voordat ze weer online met de billen bloot moeten, maar wij toch echt al begonnen met onze klanten om voor te sorteren op de verslaggeving over het bijna verleden jaar 2018. Wat zijn de bijzonderheden en veranderingen in de richtlijnen, wat willen wij dit jaar anders doen, welke reacties zijn er gekomen op het vorige jaarverslag, kortom, wat moet er anders? 

Het is geen bijzonder goede maand tot nu toe voor Ralph Hamers c.s., misschien wel niet eens een bijzonder goed jaar. Ophef over zijn salaris eerder dit jaar werd vorige week nog maar weer eens aangehaald, een voor Nederlandse begrippen enorme boete voor stelselmatig witwassen viel zijn bank ten deel en op vrijdag als kers op de taart publiceerde het FD een artikel dat de werkprocessen van de bank op dermate oude IT-systemen geënt zijn, dat de continuïteit mogelijk in het geding is.

Sinds 1 januari 2014 hebben anbi's een publicatieplicht. Naar goed Oud-Hollandsch gebruik, werd de invulling van het begrip ‘publicatieplicht’ een polderdraak. De vermogensfondsen mochten beperkt publiceren; fondsenwervende instellingen moesten helemaal met de billen bloot. En religieuze instellingen? Die waren nog niet genoeg individueel te duiden, dus kregen twee jaar extra de tijd. Publiceren werd een allegaartje van verplichtingen. Volgens DDB-Expert Roderik Bolle schieten we met de focus op publieke transparantie ons doel voorbij en werkt dit net als bij de particulier vermogenden, uiteindelijk averechts. Hoog tijd voor uniformering.

Morgen (25 mei) is het zover. Na twee jaar van overbruggingsperiode – hoeveel mensen wisten dat we aan het overbruggen waren? – zal 25 mei alles anders worden… De GDPR, AVG in Nederland genoemd, treedt dan in heel Europa formeel en in al z’n glorie, in werking. Ik wens u Y2K’esque naweeën vanaf aankomende zaterdagochtend: het heerlijke gevoel van ‘er lijkt wel niets aan de hand’ en vooral heel veel succes met het ophalen van gelden voor uw doelen, het informeren van geïnteresseerden over hoe u de gelden besteedt en zo min mogelijk verwerkersovereenkomsten, -registers, datalekprotocollen, auditrapportages, NEN/ISO/ISAE normeringen en certificeringen.. Lang leven de onvolmaaktheid!

Afgelopen week mocht ik aanschuiven bij een AVG-bijeenkomst die Nederland Filantropieland organiseerde voor een bomvolle zaal genodigden. De bijeenkomst sloot naadloos aan bij hetgeen ik al vermoedde: goede doelen organisaties worstelen met de wet- en regelgeving die op ze af komt en vragen zich (in sommige gevallen) ook hardop af wie hen hierbij in vredesnaam kan helpen. 

Onze maatschappij is zich in rap tempo aan het inrichten langs allerlei compliance en governance regels. U leest er in De Dikke Blauwe platform regelmatig over. Maar net zoals banken op korte termijn niet eenvoudig (digitaal) kunnen voldoen aan het op orde brengen van alle klantdossiers, zo is het naar alle waarschijnlijkheid ook voor onze ruim veertigduizend stichtingen niet heel simpel om ‘eventjes’ te voldoen aan alle nieuwe wetten en regels.

De maand december leent zich ook dit jaar weer bij uitstek voor het terug- én vooruitkijken op de thema’s die ik periodiek in de Dikke Blauwe aan de kaak mag stellen; hoe zien we onze rode draad verder kronkelen?

Binnenkort weer een gesprek met uw vermogensbeheerder? Dan adviseert DDB-expert Roderik Bolle om nog eens na te gaan in hoeverre uw stichting zich momenteel in het beleggingsbeleid van de beheerder gedekt weet tegen horrorscenario’s zoals die zich herhaaldelijk op de financiële markten hebben voorgedaan en zonder twijfel nog zullen voordoen. Vermogend blijven is soms ook een bewuste keuze voor geen verliezen…  

We leven in het tijdperk van compliance en governance, confirmatie aan normen, regels, wetten, bepalingen en gedragscodes, alsook de structuur om dit alles te bewerkstelligen, controleren, toetsen en na te leven. De vraag die ik mijzelf steeds vaker stel, is op welke oorspronkelijke vraag deze tsunami van wet- en regelgeving inzake compliance en governance dan precies het gewenste antwoord is?

Onze fondsenwereld is eigenlijk altijd wel een beetje in rep en roer, maar recentelijk weer een beetje méér, met de introductie van het zogenoemde UBO-register én de aankondiging van de introductie (mei volgend jaar) van pan-Europese data privacywetgeving. De commotie is begrijpelijk, want wat we met z’n allen aan het doen zijn is wat mij betreft zo langzaamaan totaal onbegrijpelijk aan het worden... Wat is er aan de hand?