Vergeten te vragen...de fondsen die niet worden geworven

Toen ik veertien jaar geleden aan mijn werk in Londen begon voor de internationale koepel van Alzheimer organisaties, werd er weinig aan fondsenwerving gedaan. Het half jaar daarvoor was een medewerkster bezig geweest met het in kaart brengen van Britse vermogensfondsen die mogelijk zouden kunnen helpen. Ze had er 60 uitgezocht, met alle voorwaarden en procedures en uiteindelijk in zes maanden twee (2) aanvragen ingediend. Het leverde geloof ik één bijdrage op van 5000 pond. Dat was toen nog 7500 euro, maar toch niet erg veel en jammer van alle inspanning.

Juist nu het moeilijk is om face-to-face contact te hebben met donateurs en vrijwilligers is het belangrijk dat je de nieuwste technologie kunt gebruiken voor online contact. Hoe gaat dat in jouw organisatie? Het Urban Institute in Washington is benieuwd naar jouw ervaringen in de afgelopen maanden en naar je zorgen over de komende tijd.

Op woensdag 15 april presenteerden de onderzoekers van Geven in Nederland de nieuwste cijfers van dit langjarige project over ons geefgedrag. Dat gebeurde noodgedwongen online: er keken en luisterden zo’n 250 belangstellenden vanuit hun huis- of studeerkamers naar GIN 2020, met resultaten over het precorona-geefjaar 2018. Onderzoeksleider prof. dr. René Bekkers kwam met overwegend positief nieuws over onze geefbereidheid, maar de coronacrisis wierp in de gesprekken met sectorexperts al onmiskenbaar een grote schaduw vooruit. De Dikke Blauwe stelde Bekkers vragen over financiering, opzet en uitkomsten van GIN2020.

The current COVID-19 crisis has forced many charities to rethink their fundraising strategies, since physical distancing prevents the use of several strategies. One solution could be an increasing focus on crowdfunding: an online donation method. The Netherlands is one of the few European counties witnessing an increase in crowdfunding donations, but is it enough? Below I summarize some results reported by the Giving in the Netherlands Panel studies conducted by myself and René Bekkers.

Het goede geefnieuws: eigenaren van familiebedrijven en (super)rijken die - concreet of virtueel - de Giving Pledge onderschrijven stappen steeds meer in de schijnwerpers. Mijn voorspelling: Geven in Nederland 2022 gaat een stevige en structurele opleving laten zien van individueel geefgedrag van de QUOTE 50.000 en van bedrijfsfondsen en (corporate) foundations….

Het onderzoeksteam van Geven in Nederland draait op volle toeren. De onderzoekers zijn druk bezig om ervoor te zorgen dat de resultaten van het onderzoek Geven in Nederland 2020 op de Dag van de Filantropie op 15 april 2020 gepresenteerd kunnen worden. Stichting Lenthe, uitgever van onder meer De Dikke Blauwe, werkt momenteel met het team aan een aantrekkelijke vormgeving, zodat u de schat aan informatie straks ook makkelijk kunt terugvinden. Bovendien wordt de publicatie Geven in Nederland 2020 straks voor iedereen online toegankelijk.

Elke branche heeft er recht op haar nieuws een beetje te ‘spinnen’. Dat geldt ook voor de goede doelen. Goede Doelen Nederland wil de belangrijke bijdrage van haar leden in het bijzonder (en van goede doelen in het algemeen) aan de samenleving benadrukken. Daar is niets mis mee, maar het persbericht dat de branchekoepel verspreidde over haar sectoronderzoek naar de 24 grootste goede doelen bevat een rookgordijn. Eigenlijk meer een roze wolk. En die beneemt het zicht op de werkelijkheid.

De oratie van René Bekkers ging vorige week over ‘de waarde van filantropie’. Maar wat is nou die waarde? Als we de klinische kengetallen van Geven in Nederland erbij pakken, zou filantropie in Nederland macro-economisch net zoveel waard zijn als de zoetwarenbranche: een slordige 6 miljard euro. Toch zijn er geen leerstoelen Hogere Zuurstokkunde, maar is er intussen wel een aanzienlijk aantal filantropie-onderzoekers, merkt Bekkers spits op. We hechten als samenleving klaarblijkelijk een ander soort waarde aan filantropie dan alleen een monetaire. Want o wee als in Het Land van Goed Doen iemand een scheve schaats rijdt.

Nederlanders zijn trots wanneer ze de Belastingdienst tillen, maar schamen zich om te zeggen hoeveel ze aan goede doelen geven. Daar hebben ze in Amerika geen last van. De rijksten der rijken bieden er tegen elkaar op met hun goedgeefsheid. Ook Afrika ontbreekt de gêne om te laten zien wat je geeft. Ga in Malawi maar eens naar een bruiloft. Het is dan juist de bedoeling dat je al dansend kwistig strooit met bankbiljetten, voor het oog van iedereen. Sociale druk verhoogt de opbrengst.

Wat als van de ene op de andere dag alles wat het resultaat is van filantropie uit de samenleving verdwijnt? Tijdens de Dag van de Filantropie begin deze maand, nam René Bekkers bij zijn oratie de aanwezigen mee in dit gedachtenexperiment. Het roept ook een vervolgvraag op: Waarderen we de infrastructuur van de filantropiesector wel genoeg?