No Cure No Pay

Technisch een eenvoudige operatie. Dat was alles. Dan zou ze uit de levensbedreigende fase zijn en gewoon door kunnen leven. Hij gaf aan dat hij volgens het 'No Cure No Pay'-principe werkte. Zij gaf aan dat wel een mooi principe te vinden. Als de operatie niet zou lukken zou hij dus geen betaling ontvangen.

Steeds vaker hoor ik geluiden uit de filantropie dat de sector ‘dichtgetimmerd’ wordt. Steeds meer fondsen verruilen vrije bestedingsruimte voor strak gedefinieerde en geprogrammeerde aandachtsgebieden en thema’s. Maatschappelijke organisaties krijgen dan te horen: ‘je doet goed werk, heel aansprekend en vooruitstrevend, maar bij onze prioriteiten past het helaas niet.’ Wat is er aan de hand en is hier iets aan te doen?

De wereld om ons heen verandert snel. Hoe bedrijven georganiseerd zijn, en hoe ze samenwerken intern en extern. Om maar even met wat termen te schermen: wie heeft er niet gehoord (of zelfs al gewerkt met) skills shares, agile teams, tribes en squads, of toch in ieder geval multidisciplinaire teams. Extern gaan we steeds meer richting co-creatie en crowdsourcing, netwerkorganisaties, het naar binnen halen van de wereldwijd beschikbare kennis en ervaring.

Stop endless planning and catapult yourself to your desired future. The term “strategic planning” is an oxymoron. Formulating your strategy equates to determining your desired future state—for example, what change you want see in your community, what organization you want to become, what type of person you want to be.Implementing your strategy means moving from your current state to your desired future state as quickly as possible.

If you want to achieve dramatic impact in philanthropy you need to know where you’re going, you need to get there, and you need to know if and when to change direction or find better routes along the way. Here are three conditions to remember:

De afgelopen maanden verschenen diverse kritische artikelen over filantropie. Voor een deel draait de kritiek om de vraag of het huidige systeem niet inefficiënt en achterhaald is. Het daarbij gemaakte bezwaar is dat vermogenden zich ná het vergaren van rijkdom bekommeren om de noden van de samenleving.

We horen vaak over het stroomlijnen van filantropie - meestal in relatie tot het vereenvoudigen van subsidieaanvragen, goedkeuringsprocessen en rapportageverplichtingen. Stroomlijnen is geweldig. Maar als het gaat om filantropische bureaucratie, hebben we soms echt een bulldozer nodig. Sommige bureaucratische processen zijn zo belachelijk dat ze alleen nog maar moeten worden gesloopt.

Hoe kunnen we waardevolle initiatieven die de kwaliteit van de samenleving vergroten, ook verduurzamen? Aan de hand van die vraagstelling hield Rien van Gendt afgelopen week een openbare gastles ‘strategische filantropie’ voor IMC Weekendschool.

Strategy most often fails in implementation. With all the effort that went into developing your new strategy and writing your strategic plan, the hardest part is making the darn thing work!

Het lijkt wel alsof filantropen de laatste tijd vooral in het verdachtenbankje zitten. DDB-Expert Pieter Stemerding maakt in zijn column de balans op: is filantropie intussen verworden tot een misdadige activiteit?