In onderzoeken wordt vooral de rol van grote bedrijven bij de financiering van goede doelen en andere maatschappelijke organisaties uitgelicht. De rol en positie van het midden- en kleinbedrijf (mkb) komen amper aan bod. En dat is raar, want het mkb speelt een wezenlijke rol in de samenleving. Sportverenigingen, dierenambulances, hospices, voedselbanken, ziekenhuizen en al-dan-niet-lokale goede doelen worden ruimhartig ondersteund. Met geld, zeker, maar ook met diensten, handjes, denkkracht en producten. De werkelijke impact hiervan zien we in geen enkel onderzoek terug.
In onderzoeken als Geven in Nederland en diverse sponsoronderzoeken wordt vooral de rol van grote bedrijven in de samenleving (steun en financiering van goede doelen en andere maatschappelijke organisaties) uitgelicht. De rol en positie van het midden- en kleinbedrijf (MKB) komen amper aan bod.
Wat niet uit die onderzoeken naar voren komt, is de wezenlijke rol die het MKB in de samenleving speelt. Sportverenigingen, dierenambulances, hospices, voedselbanken, ziekenhuizen en al-dan-niet-lokale goede doelen worden ruimhartig ondersteund. Met geld, zeker, maar ook met diensten, handjes, denkkracht en producten. De werkelijke impact hiervan zien we in geen enkel onderzoek terug. Waarom niet? Waarschijnlijk omdat mkb-ers gewoon dóen, de afweging of iets fiscaal aftrekbaar is (anbi), of een doel wel of niet erkend is (CBF) speelt nagenoeg geen rol. En ja, zo blijf je statistisch gezien onder de radar.
MKB'ers zijn nadrukkelijk onderdeel van de lokale samenleving. Ze doen gewoon mee, dát is de mentaliteit. Ik zag het kortgeleden van nabij in mijn eigen dorp. Waar grote organisaties en instellingen al jaren praten over (en studeren op) de integratie van jongeren met een beperking in het werkproces, deden MKB'ers in mijn dorp gewoon wat. Vijftig stageplekken werden in no-time geregeld. Er zijn legio van dit soort voorbeelden, die helaas beperkt zichtbaar zijn.
Tegelijkertijd zie je in de overzichten van de financiering van goede doelen een andere omissie. Met een knipoog zou je daarbij de Britse staatsman Benjamin Disraeli kunnen aanhalen: There are three kinds of lies: lies, damned lies, and statistics. Want ja, het lijkt alsof donateurs zo’n beetje al het geld voor het goede doel bij elkaar brengen. En we zien de explosieve groei van Social Fundraising (sportevenementen waarvoor deelnemers zich laten sponsoren, zoals Alpe d’HuZes) als nieuwe inkomstenbron voor organisaties. Maar eerlijk is eerlijk: het geld dat deelnemers meebrengen is in belangrijke mate afkomstig van het mkb. Sponsoring van de winkel om de hoek, de bevriende aannemer, de autodealer.
Underexposure, die past in een algemenere trend. Zo staan de kranten vol met berichten over de grote corporates in ons land. Een serieuze disbalans: het MKB wordt zo ongeveer vergeten. Merkwaardig, vooral als we naar de cijfers kijken: zeventig (!) procent van de werkgelegenheid wordt door het MKB geboden en 61 procent van het Bruto Binnenlands Product komt op hun conto!
Kortom: niet alleen de maatschappelijke, maar ook de sociaal-economische betekenis van het MKB, is underexposed en underrated. Vreemd. Onterecht.
nl
