Het is een goed bekeken tv-serie van AVROTROS: Ik Vertrek. Een serie reportages, waarin Nederlanders, die hun geluk in het buitenland gaan beproeven, gevolgd worden. De programma’s worden deels bekeken uit leedvermaak, je ziet mensen onvoorbereid en naïef de stap zetten om te emigreren en iets totaal anders te gaan doen. Vaak mislukt dat, en dat is amusant om te zien (hoe cynisch dat ook klinkt). Maar het succes van het tv-programma is ook te verklaren, doordat veel kijkers het gevoel van de deelnemers herkennen; dat latente gevoel: ‘moet ik niet wat anders gaan doen met mijn leven?’ en ‘is this all there is?’. Zingeving dus. Overigens: er zijn ook veel deelnemers aan het programma die wél succesvol zijn (gelukkig).
Het is een goed bekeken tv-serie van AVROTROS: Ik Vertrek. Een serie reportages, waarin Nederlanders, die hun geluk in het buitenland gaan beproeven, gevolgd worden. De programma’s worden deels bekeken uit leedvermaak, je ziet mensen onvoorbereid en naïef de stap zetten om te emigreren en iets totaal anders te gaan doen. Vaak mislukt dat, en dat is amusant om te zien (hoe cynisch dat ook klinkt). Maar het succes van het tv-programma is ook te verklaren, doordat veel kijkers het gevoel van de deelnemers herkennen; dat latente gevoel: ‘moet ik niet wat anders gaan doen met mijn leven?’ en ‘is this all there is?’. Zingeving dus. Overigens: er zijn ook veel deelnemers aan het programma die wél succesvol zijn (gelukkig). Reageren? Mail ons, of reageer via Twitter, Facebook of Linkedin.
Nu hoef je niet te emigreren om een verandering in je leven aan te brengen. Een spraakmakend, aandachttrekkend en inspirerend voorbeeld was de afgelopen maand de transfer van Merel van Vroonhoven. De bestuursvoorzitter van de Autoriteit Financiële Markten (AFM) verruilt boardroom, riant salaris en auto met chauffeur voor een opleiding aan de Pabo, tot leerkracht in het speciaal onderwijs.
Topvrouw Van Vroonhoven legt in het Financieele Dagblad de vinger op de zere plek: ‘Dienstbaarheid aan de samenleving is een issue. Vroeger was die dienstbaarheid vanzelfsprekender. De samenleving is door het wegvallen van instituties als de kerk of de vereniging meer gesegregeerd. Er zijn minder verbindingen. Dat is een gemis want het leidt tot polarisatie.’
Nu is zo’n rigoureuze stap à la Van Vroonhoven natuurlijk niet voor iedereen weggelegd. Maar als je als Top Dog het knagende gevoel hebt dat je iets maatschappelijks wilt bijdragen, is een bestuurs-, toezichthoudende of adviserende functie bij een maatschappelijke organisatie een voor de hand liggende stap. Prima natuurlijk. Maar wel een relatief veilige stap.
Voor wie écht op zoek naar verbinding is, voor wie benieuwd is hoe het er op andere plekken aan toegaat dan waar je normaal bivakkeert (uit je bubbel!), voor wie het gevoel heeft dat je concreet íets wilt doen, zijn er voldoende handen-uit-de-mouwen opportunities. Onze minister-president is wat dat betreft een inspirerend voorbeeld: naast zijn premierschap geeft hij al elf jaar parttime les in Nederlands en Maatschappijleer aan de Haagse Johan de Witt Scholengroep. Stel je voor dat meer mensen uit de top van onze samenleving dit soort dingen zouden doen: het zou heel wat van de segregatie in ons landhelpen oplossen. En helpt heel wat bestuurders in het hervinden van zingeving. Win-win noemden we dat een paar jaar geleden nog…
► Wilt u alle columns van Marc van den Tweel teruglezen? Klik hier. Ook een bijdrage schrijven voor De Dikke Blauwe / The Fundraiser? Klik dan hier.
nl
