Innovatielessen: Kevin Waudby over The Good Lab

Na recentelijk een aantal Nederlandse goede doelen te hebben geïnterviewd over innovatie, vielen er in het bijzonder twee behoeften op: 1. de behoefte aan meer samenwerking binnen de sector om innovatie te versnellen, en 2. de noodzaak om nieuwe manieren te ontwikkelen om inkomsten te genereren. Om een duidelijker beeld te krijgen van manieren waarop dit in Nederland kan worden geïnitieerd, heb ik bestudeerd hoe dit in andere landen is bereikt. Een mooi voorbeeld is het Good Lab-initiatief in het VK, een samenwerking van goede doelen die in 2016 is gestart. Dit artikel bevat een interview met Kevin Waudby, een van de initiatiefnemers van het Good Lab.

Paul Smeets is de jongste hoogleraar aan de Universiteit Maastricht en bekleedt sinds kort de leerstoel Filantropie en Sustainable Finance van het Elisabeth Strouven Fonds. Smeets zal regelmatig verslag doen van zijn onderzoek via de kolommen van De Dikke Blauwe. Bekijk dit keer een video van zijn lezing over het geefgedrag van Nederlandse miljonairs tijdens de Rabo College Day.

Niet één dag maar een hele maand webinars en lezingen over onderwerpen relevant voor kleine én grotere goede doelen: dat is Wilde Ganzen-Partinmaand. Op zaterdag 3 oktober trapt Najib Amhali deze speciale editie van de Wilde Ganzen-Partindag af. Hij vertelt over zijn eigen particuliere initiatief (PI), de Najib Foundation.

Sommige mensen zijn natuurlijke verbinders. Zij voelen feilloos aan wat een ander nodig heeft en zien kansen in samenwerkingen. Ze zijn vaak gericht op wat wél kan en laten zich op hun pad niet afremmen door spreekwoordelijke hobbels en beren.

Afgelopen zomer was bijzonder, maar eerst hoop ik dat u zelf een goede, mooie en vooral gezonde zomer heeft gehad. In mijn vorige bijdrage sprak ik ook al over de nieuwe wereld waarin we ons bevinden. Het blijven gekke tijden. We letten op code oranje, houden afstand op kantoor (áls we daar al komen), gaan in discussie over mondkapjes en hopen op een vaccin. Maar, hoe nu verder?

Toen ik veertien jaar geleden aan mijn werk in Londen begon voor de internationale koepel van Alzheimer organisaties, werd er weinig aan fondsenwerving gedaan. Het half jaar daarvoor was een medewerkster bezig geweest met het in kaart brengen van Britse vermogensfondsen die mogelijk zouden kunnen helpen. Ze had er 60 uitgezocht, met alle voorwaarden en procedures en uiteindelijk in zes maanden twee (2) aanvragen ingediend. Het leverde geloof ik één bijdrage op van 5000 pond. Dat was toen nog 7500 euro, maar toch niet erg veel en jammer van alle inspanning.

Ik heb vaak, als bestuurslid of adviseur van een foundation, meegemaakt, dat bij de beoordeling van een verzoek tot subsidiëring van een maatschappelijke organisatie, het argument wordt gebruikt: deze organisatie heeft geen donatie nodig want ze beschikken over een eigen vermogen, dat niet is bestemd voor bestaande toekomstige verplichtingen. Het denken hierachter is kennelijk, dat een vrij besteedbaar eigen vermogen de maatschappelijke organisatie maakt tot een ‘rijke’ speler, die eerst maar eens het eigen vermogen moet inzetten, of gedeeltelijk moet inzetten, voordat er wordt aangeklopt bij een foundation voor ondersteuning.

Over het algemeen heerst het gevoel vanuit onze stichtingen veel maatschappelijks te kunnen betekenen. Hoe mooi is het om te kunnen werken aan een betere gezondheid, aan educatie voor kinderen voor een betere toekomst, of aan natuurbescherming. Een waar privilege!

Filantropiepublicist Edwin Venema schreef in DDB Journaal van vorige week al over de uitdaging van goede doelen: teruglopende inkomsten door een (zeer) beperkte return on investment en onrustige financiële markten. De corona-crisis komt daar nog eens bij. Ik hoor van veel goede doelen dat hun traditionele inzamelingsacties aan de deur of in de vorm van sponsorlopen, gala’s en publieksacties door de anderhalve meter samenleving dit jaar niet kunnen doorgaan. Naast de negatieve impact van het virus hebben we in het afgelopen half jaar ook gezien dat het in de sector veel energie en creativiteit heeft vrijgemaakt.

Geld is erg goedkoop op dit moment, de rente is nul tot negatief en overheden kunnen op deze manier een ‘boost’ geven aan de economie, kunnen maatschappelijke problemen oplossen en dat doen ze ook. Hoe zit dat bij foundations? Foundations hebben vermogens (de zogenaamde endowments), die worden belegd. De opbrengsten van deze beleggingen worden besteed voor donaties, waarbij men doorgaans de reële koopkracht van het vermogen intact probeert te houden. Op deze manier verzekert een fonds zich van een toekomst, waarbij men over bijvoorbeeld 50 jaar nog steeds hetzelfde budget voor donaties heeft in reële termen (rekening houden met inflatie) als nu.