Daar gaan we weer...

"Vijf procent van de bestuurders van goede doelen heeft een strafblad". Luidt de kop in de NRC van 29 augustus de volgende affaire in? Het donateurvertrouwen daalt verder lazen we recent in dit blad en dat verbaast helemaal niemand als media jaar in, jaar uit ongenuanceerd en tendentieus over de wereld van de goede doelen blijft schrijven. Eerst het goede doel als gokverslaafde op de beurs, toen het goede doel als zakkenvuller, toen het goede doel als leugenaar, vervolgens het goede doel als geld-over-de-balk-smijter, en last but not least het goede doel als misdadiger. Dat mijn buurvrouw überhaupt nog vertrouwen heeft!

En wat een slecht verhaal in de kwaliteitskrant van Nederland. Maar ook: wat een slecht onderzoek van een justitieel ministerie. Aanleiding schijnt te zijn dat "er veel geld in deze sector omgaat". Dank je de koekoek. Er zijn wel sectoren te bedenken waar nog heel veel meer geld omgaat. En bovendien: wat wordt verstaan onder ‘de sector'? Welnu, de NRC en de onderzoeker weten het wel: alle stichtingen in Nederland, want dat zijn namelijk allemaal goede doelen. Of niet soms? En bovendien: wat is eigenlijk een strafblad? Er is nogal een verschil tussen een boete voor te hard rijden en het plegen van een moord, zou ik zo zeggen. Wat betekent "vijf procent"? Gelukkig weten de onderzoekers en de minister dat ook niet, "want er is geen vergelijkingsmateriaal". Maar het klinkt wel veel. En wat komt het in dat verband goed uit dat islamitische bestuurders zelfs negen procent scoren!

Fijn voor de berichtgeving zouden ook "enkele bestuurders van bij het CBF geregistreerde fondsen een strafblad hebben". Onze eigen waakhond, Adri Kemps, ziet er onmiddellijk aanleiding in om weer een vraag aan zijn checklist toe te voegen. Je kunt het ‘m nauwelijks kwalijk nemen.

Wat gaat de VFI nu doen? Opnieuw bevestigen dat er in de branche nog steeds veel te verbeteren valt (wat ongetwijfeld zo is, maar dat terzijde). Of nu zo ontzettend kwaad worden en in de media en in de politiek deze onzin stevig aan de kaak stellen. Niet alleen om zin en onzin uit elkaar te halen, maar eerst en vooral om erop te wijzen dat door dit soort onderzoek en berichtgeving uiteindelijk de goeden het weer van de kwaden gaan verliezen. De goeden zijn in dit geval die organisaties die zich dag in, dag uit met veel energie en moeite inzetten voor het goede doel, voor mensen en dieren die het moeilijk hebben, voor erfgoed en natuur dat behouden moet worden. Uiteindelijk worden die goed doelen er echt de dupe van.