Alpe d’HuZes zette de trend: samen in beweging komen om het Goede Doel te steunen. Dit mooie en vernieuwende initiatief werd al snel gevolgd (gekopieerd?), door tal van evenementen, die ook naam zijn gaan maken, zoals de Amsterdam City Swim (Stichting ALS) en HomeRide (Ronald McDonald Kinderfonds). Het succes van deze sportieve evenementen? In ‘CDA-achtige taal’: verbinding. Connectie tussen niet alléén het maatschappelijke doel en de deelnemer, maar ook én vooral tussen deelnemers onderling.
Alpe d’HuZes zette de trend: samen in beweging komen om het Goede Doel te steunen. Dit mooie en vernieuwende initiatief werd al snel gevolgd (gekopieerd?), door tal van evenementen, die ook naam zijn gaan maken, zoals de Amsterdam City Swim (Stichting ALS) en HomeRide (Ronald McDonald Kinderfonds). Het succes van deze sportieve evenementen? In ‘CDA-achtige taal’: verbinding. Connectie tussen niet alléén het maatschappelijke doel en de deelnemer, maar ook én vooral tussen deelnemers onderling.
Dit is kennelijk waar Nederland behoefte aan heeft, waarden als: samen, positiviteit, delen, ervaren, teamwork. Het bijzondere is dat de trend doorzet. Van evenementen voor de sportieve en zeer gedreven Nederlander, blijken deze waarden ook te vertalen te zijn naar meer ‘consumptievere’ evenementen. En dat leidt tot succes.
Dat soort consumptievere evenementen (waar je naar toe gaat, zonder direct iets te ‘moeten’) hebben we overigens al lang niet meer gehad in Nederland. Welk goed doel organiseert er bijvoorbeeld nog donateursdagen? Ik kan me herinneren dat Wereld Natuur Fonds en Natuurmonumenten dat deden. Maar een jaar of twintig geleden sneuvelden deze bijeenkomsten: te oubollig, afnemende bezoekersaantallen. Soms letterlijk (!) een publiek dat in slaap viel.
Maar evenementen zijn weer helemaal terug! Voor de Nederlanders die niet willen afzien (keihard trainen) en assertief willen fondsenwerven is er (weer) de gelegenheid om je verbonden te voelen met het doel waar je sympathie voor voelt. Door naar een evenement te gaan. Net als vroeger eigenlijk.
En echt, dit soort evenementen zijn in opmars. Maar wel op een manier die past bij 2017. Het beste voorbeeld? Verleden maand bezocht ik het Leiderschap Seminar van Compassion (zeg maar de christelijke pendant van SOS Kinderdorpen), een bijeenkomst voor managers, ondernemers en bestuurders. Een bijeenkomst die een paar jaar geleden startte met tachtig deelnemers en waar nu al vijftienhonderd bezoekers acte de présence geven. Veelal evangelische zakenlieden lieten zich in Veenendaal inspireren door een afgewogen mix van religieuze ervaring, opzwepende muziek (met U2-look-a-likes), managementspreker Ben Tiggelaar, fondsenwerving (ja, op een duit in het zakje werd aangedrongen) en prima catering. Mijn indruk in één woord? Wow! Kijk hier voor een impressie. Dit is dus een evenement 2.0!
Verleden week had ik nog zo’n ervaring: ik was bij de meet-up van Groen Links in AFAS Live (voorheen Heineken Music Hall). Daar waren zo’n vijfduizend mensen (veelal twintigers) verzameld om Jesse Klaver te horen en vooral te zien. Waar de meeste politici, vanaf het biljart in de achterafzaal van de postduivenvereniging in de provincie, verveelde partijgenoten toespreken, wist Klaver (mind you: niet Groen Links) een groot publiek in vervoering te brengen.
Ingrediënten voor het succes ook hier: een goede en eigentijdse programmering. Een show. Niet georganiseerd door de jongste bediende en een stagiair, maar door professionals. Snel, entertaining, maar ook no strings attached. En vooral: een beroep doend op het gevoel dat we weer samen willen zijn. Hutje-mutje-staan: het is eigenlijk gewoon lekker…
Op deze tijdgeest kunnen goede doelen als geen ander inspelen. Immers: we hebben een boodschap te bieden waar mensen zich achter kunnen scharen en waardoor ze zich verbonden weten met anderen. Evenementen zijn weer in; mits ze ook echt van nu zijn. Het toverwoord: entertaining!
nl
