nl
Ik was de laatste tijd al zo nu en dan beroepshalve en privé bezig met de woningmarkt. Jongste zoon zoekt een huis met zijn vriendin. Ze willen samenwonen. Als starters zijn ze nagenoeg kansloos. Verdienen net te veel voor sociale huur en te weinig voor de particuliere markt. In mijn werk is het hebben van betaalbare huisvesting ook een telkens terugkerend thema. Werk en woning zijn nauw aan elkaar verbonden.
Was in de brochure alles goud dat blonk, even door-googelen op de bewuste brochure en ik kwam talrijke klachten van huurders tegen. Een hoog rendement voor investeerders, blijkt toch altijd weer ergens ten koste van te moeten gaan.
Nederland is een raar land op woninggebied realiseerde ik me. We hebben sociale huur voor bepaalde inkomensgrenzen. Maar, daar zijn bizarre wachttijden. Er is een groot tekort aan huizen. Dan is er een hele tijd niets en dan hebben we te maken met de vrije markt. Daar zitten de beleggers massaal op. Die eisen hoge rendementen en dus is de doorsnee verpleger, politieman en andere modale verdiener al kansloos, laat staan de kwetsbare woningzoekende.
Ik ging op zoek naar een sociale woningbelegger in Nederland en kan die gek genoeg niet vinden. Misschien heb ik niet goed genoeg gezocht of zijn bestaande initiatieven te klein, maar vreemd vind ik het wel. We kennen talrijke duurzaamheidsfondsen en ideële banken als ASN en Triodos, maar een mogelijkheid voor particulieren, impactinvesteerders, pensioen- en goede doelfondsen om te beleggen in sociale woningbouw kan ik niet vinden.
In België vond ik ‘Inclusio’ dat betaalbare woningen bouwt en verhuurt voor mensen met een kleine beurs, voor diverse ‘kansengroepen’ en het investeert ook nog in maatschappelijk vastgoed.
Tijdens de verkiezingstijd had de politiek de mond vol over de woningmarkt en de gebreken daarop, maar actie zal waarschijnlijk nog lang op zich laten wachten. Ondertussen zijn de speculanten spekkoper, kunnen starters zonder rijke ouders geen huis vinden, willen sommige politieke partijen al mensen uitsluiten voor sociale woningbouw en zoeken initiatieven voor bijvoorbeeld dak- en thuislozen, voormalig vluchtelingen, ex-gedetineerden enzovoorts wanhopig naar betaalbare huisvesting.
Is het niet eens hoog tijd voor een Nederlandse variant van Inclusio of iets dergelijks? Een woninginvesteringsfonds dat exclusief wil bouwen voor mensen met een kleine beurs. Dan noemen we dat: (werktitel) het ‘Jan Schaefer Woningfonds’?* Wellicht kunnen we dan daarmee een keten bouwen met maatschappelijke banken zoals BNG bank, sociale aannemers, niet louter winst gedreven vastgoedontwikkelaars en –beheerders enzovoorts. Dat gaat wat tegenwicht geven aan de vrijemarkt-graaiers. Dan laten we het ruim beschikbare geld eens een keer de goede kant oprollen.
Hoe gaan we het aanpakken?
Oh! Delen mag. Graag zelfs!
*’In gelul kun je niet wonen’, zei ooit de goedgebekte Amsterdamse banketbakker en latere wethouder en staatsecretaris voor wonen Jan Schaefer, die zich onvermoeibaar inzette voor het aanpakken van de woningnood. Aanvankelijk deed Schaefer deze uitspraak in de Tweede Kamer, maar het presidium vond dit 'onwelvoeglijk taalgebruik'. In de handelingen, en op zijn latere verkiezingsaffiche, werd het dus vervangen door "in geouwehoer kun je niet wonen."
* De Dikke Blauwe publiceert vanaf begin dit jaar regelmatig columns van Jos Verhoeven. Verhoeven is vanaf het eerste begin van Start Foundation in 1998 algemeen directeur van deze maatschappelijke investeerder en baart regelmatig opzien door zijn onconventionele wijze van werken. Door zijn bijzondere en eigenzinnige maatschappelijk ondernemerschap in de sector werd hij in 2015-2016 door De Dikke Blauwe op de eerste plaats van de influential-ranking DDB100 geplaatst.
Meer weten over Jos? klik hier
►Ga naar de pagina waarop de columns van en artikelen over Jos Verhoeven bij elkaar staan: klik hier
