De inspiratie van een grand old lady

Jane Goodall tijdens een TEDTalk in maart 2003.
Jane Goodall tijdens een TEDTalk in maart 2003.
6 mei 2021

Soms heb je van die momenten die je niet meer vergeet. Eén van die momenten is voor mij toen Jane Goodall het podium betrad op de IEG-sponsorconferentie in Chicago in 2008. De Grand Old Lady van de natuurbescherming keek in alle rust de zaal met duizend-plus deelnemers in en stootte vervolgens de kreet van een chimpansee uit. De cynicus zal zeggen dat het effectbejag was. Maar het resultaat was een doodstille zaal die aan haar lippen hing. 
 
In de loop der jaren heb ik enkele tientallen, excellente, conferenties in de US bezocht. Voor mij werd daar duidelijk dat de cocktail van charisma, grote bekendheid, inhoudelijk commitment en een goed verhaal een enorme boost kan geven aan een organisatie of een thema. Geraakt werd ik door inspirational speakers zoals Bill Clinton, Desmond Tutu, Michael J. Fox en Lance Armstrong. De gave om een verhaal te vertellen dat je raakt en waarbij je het gevoel hebt dat dit speciaal voor jou uitgesproken wordt, het gevoel dat je ook zélf in beweging moet komen: het blijft bijzonder.
 
Natuurlijk, je maakt je als organisatie ook kwetsbaar als je jezelf verbindt aan een ambassadeur, een bekendheid. Goede reputaties komen te voet en gaan te paard, zeker tegenwoordig. En het kan écht fout aflopen, zie de rise and fall van Lance Armstrong. In zijn Werdegang gingen ook zijn fantastische werk voor kankeronderzoek en charity kopje onder. 
 
De andere kant is dat de betrokkenheid van een BN’er enorm goed kan werken. Zeker voor een startup is het endorsement van een bekend persoon, die vertrouwd wordt, van grote betekenis. Denk maar eens terug hoe de inzet van Marco Borsato War Child (mede) groot heeft gemaakt. Kortgeleden zag ik het nog van nabij, een lokaal initiatief dat publicitair ging vliegen door de betrokkenheid van voetbalster Dirk Kuyt en zijn Foundation
 
Als een organisatie eenmaal ‘staat’ is de verbintenis met een beroemdheid echter minder noodzakelijk, de organisatie heeft immers zelf ‘smoel’ en reputatie gekregen. Dat hoeft niet meer geleend te worden. En in het kader van risicomanagement kun je zelfs concluderen dat de liabilities van BN’ers groter worden dan de assets. Populariteit kent immers volatiliteit en aan reputationele smetjes ontkomt bijna niemand meer.
 
Er is echter een buitencategorie. Dat zijn de celebrities die zich niet laten ‘inhuren’, maar die een echte diepgevoelde en persoonlijke band hebben met een thema of een doel. Soms omdat ze het zelf opgericht hebben, denk aan Johan Cruyff en Dirk Kuyt. Of omdat ze een levenslange verbintenis voelen met een thema. Zoals Jane Goodall dat heeft met natuur en onze relatie met dieren. Dit ‘soort’ ambassadeurs is onverwoestbaar, onvermoeibaar en hun aansprekendheid blijft. Afgelopen week werd dat me dat nog eens bevestigd: op de digitale Salesforce-conferentie was Goodall keynotespeaker. De inmiddels 87-jarige, die nog steeds driehonderd dagen per jaar op reis is om haar verhaal te vertellen!, spatte van het scherm af met haar boodschap van hoop. Geen metaalmoeheid, nog steeds de gedreven inspirator die ik in 2008 voor het eerst zag. Zij is, nog steeds, een van de beste ambassadeurs voor het werk van natuurbeschermingsorganisaties wereldwijd! 
 



Tweels Tweak
 wordt op persoonlijke titel geschreven door Marc van den Tweel. Van den Tweel is algemeen directeur van Natuurmonumenten, landelijk voorzitter van wielerbond KNWU en toezichthouder bij het Rijksmuseum van Oudheden. Deze zomer begint hij als de nieuwe directeur van sportkoepel NOC*NSF. Begin juni verschijnt bij Walburg Pers zijn boek Marktgericht, missiegedreven.