nl
Bij de judodemonstratie in 1964, in de klasse tot en met 20 kilo.
Daarna is het nooit meer gelukt geloof ik.
Er is een obsessie rondom het fenomeen de beste.
Die ontstaat vaak al vroeg door judo, voetbal of rapportcijfers die vergeleken worden met die van je zus of broer. Ergerlijk is het feit dat de maatstaven voor ‘de beste' veelal discutabel zijn.
Zelfs als die maatstaven door een bijzonder hoogleraar zijn vastgesteld.
Bij ‘de besten' horen - als het om mensen gaat - ook altijd ‘de succesvollen'. Noem eens de naam van een succesvolle Nederlander vroeg ik lang geleden wel eens aan een groep beleggers. Steevast kwam er een naam van een rijke Nederlander. Hoezo succesvol vroeg ik dan? Hij wilde niet rijk, maar gelukkig worden met Marietje en de kinderen. Maar Marietje is van hem gescheiden en de kinderen willen niet meer met hem gezien worden. Ben je dan succesvol met die zestig miljoen op de bank?
Naast de beste gemeten aan vermogen willen we lijstjes met het beste ziekenhuis, de beste bank en ga zo maar door. Maar wat als je hartklachten krijgt in Maastricht en het ziekenhuis met de beste hartafdeling staat in Groningen? Dat probleem treft het merendeel van de wereldbevolking.
Het beste is echt wel goed genoeg voor ze, maar het is er gewoonweg niet en al helemaal niet in de buurt.
Daar moest ik aan denken toen ik vorige week even in Lagalomi was. Dat ligt aan het einde van de weg van Karro als je naar het zuidwesten gaat. Na een kilometer of twaalf ben je in Lagalomi. Drie waterputten, een verdwaalde Unicef-tent en een golfplaten schuur met een stapel zakken met maïs.
Daar wonen 750 families, zo'n vierduizend mensen. De dichtstbijzijnde medische post is in Karro. Met minimale middelen en ongelooflijk veel liefde worden er mensen behandeld en ziektes bestreden.
Of ze de besten zijn daar in Karro valt te betwijfelen. Er zijn ook niet zoveel maatstaven.
Maar in hun streven om een betere medische post te worden en mensen beter te maken verdienen ze alle hulp. Die hulp krijgen ze alleen niet, want ze staan in geen enkel lijstje en wie niet bij de besten hoort, zijn impact niet meet, geen rapportage schrijvend ‘middle management' heeft, die krijgt geen geld meer.
Sterkte dus voor de bewoners van Lagalomi. Een settlers-kamp in het westen van Ethiopië.
