Wie het kleinbedrijf niet eert…

Het Economisch Bureau van ING heeft een interessante analyse gemaakt van de kansen die goede doelen nog laten liggen om structurele partnerships met bedrijven aan te gaan. Maar over welke goede doelen en bedrijven heeft de ING het eigenlijk? De cases die de bank noemt, betreffen eigenlijk alleen maar de grote jongens, die voldoende mankracht kunnen mobiliseren om er de dagtaak van te maken die klaarblijkelijk nodig is om van twee werelden één missie te smeden. Veel grote bedrijven hebben goede doelen trouwens niet eens nodig: ze richten steeds vaker zelf een fonds op.
Waar de werkelijke kansen liggen, laat ING helaas sterk onderbelicht: het MKB, dat 90 procent van ons ‘bedrijfsleven’ uitmaakt, wil best ‘wat’ met lokale goede doelen doen. Maar waarschijnlijk niet meer alleen de obligate reclamevlag bij de voetbalvereniging of een sticker op de doos van de voedselbank. 
Hoe pak je nou zo’n lokaal partnership aan? En waar liggen de scheidslijnen tussen filantropie en sponsoring? Bij het eerste niet, maar bij het laatste wordt wél een duidelijke tegenprestatie verwacht. Zoals een garagebedrijf in Diepenheim onlangs adverteerde: als u bij ons klant wordt, doneren wij aan uw goede doel. Geen onbegrijpelijke beweging nu iedereen de lokale middenstanders hartelijk bedankt voor giften aan het goede doel en hen vervolgens vrolijk via Bol en Vliegwinkel op de digitale snelweg links laat liggen…
Partnerships tussen goede doelen en bedrijven: het klinkt zo 2.0, maar de werkelijkheid van alledag vraagt ook adviezen voor de dubbeltje en kwartjes, en niet alleen voor de miljoenen voor het goede doel. Die tv-spotjes over steun aan de lokale voetbalvereniging. Die waren toch van…inderdaad!

P.S. volgende week – donderdag 6 maart – verschijnt Filanthropium Journaal niet i.v.m. voorjaarsvakantie en carnaval. De eerstvolgende editie verschijnt weer op 13 maart.