Spaghetti vs. asperges

2 juli 2008
Opinie | | Governance & Finance

Voor wie op vakantie dreigt te gaan met de licht geruststellende gedachte dat de filantropische sector "in beweging" is, heb ik de volgende, mogelijk verontrustende overweging. Van bestuurders en toezichthouders van hoofdzakelijk op private middelen gerichte non profits wordt geen oriëntatie op een bewegende markt gevraagd, maar een complete paradigma-shift. Het overzichtelijke bordje asperges dat filantropie jaren was, is allang een pan met dampende spagetthi. Dat vraagt om heel ander bestek, want het creëren van "constituencies" vereist nieuwe competenties en kennis. Draagvlak realiseren voor uw doelstellingen doet u tegenwoordig in een markt waar vraag en aanbod soms wisselen voor u met de ogen geknipperd hebt: donateurs worden zelf goede doelen of mini-vermogensfondsjes. En alleen redt u het ook niet: u moet wel samenwerken met andere civil society-organisaties, met bedrijven, met de overheid voor een maatschappelijk vereiste optimale ratio van uw investeringen en opbrengsten. Terwijl u - druk met complexe ketenregie - tegelijkertijd uw eigenheid en profiel moet bewaken om uw marketeers niet brodeloos te maken. Het lijkt waarachtig wel of u een echt bedrijf moet runnen. En zelfs dat niet, want als maatschappelijke ondernemer dient u bij uw gevers ter bestrijding van de professionaliseringsparadox ook nog eens het unieke liefdewerk-oud-papier-gevoel vast te houden. En dat allemaal tegen bezoldiging met een Balkenende-plafond...

Ik wens u bij uw maatschappelijk belangrijke werk daarom een koel hoofd, een warm hart en een welverdiende vakantie.