Ramp-trend

Er is al veel gezegd over de overstromingsramp in Pakistan. We hebben van rampologen al gehoord dat de omvang te groot is voor menselijk begrip, dat de timing niet goed is (wanneer komt een ramp nou wél gelegen, vraag je je af) en dat het getroffen land politiek ‘niet goed ligt'. Maar vakgenoten kan het niet ontgaan zijn dat een andere trend onmiskenbaar is. Bij rampen in het verleden hoorde je nooit kritiek op het werk van hulporganisaties. Bij de tsunami kwam de kritiek vrij kort na de ramp los. En nu? Nu moeten de hulporganisaties zich al in de eerste dagen van de inzameling verdedigen tegen karrevrachten cynisme: het is weggegooid geld, het voedt alleen de hulpindustrie, vult de zakken van een corrupt regime en financiert de Taliban. ‘De strijkstok' was deze week helemaal journaalwaardig, maar een onderscheid tussen noodhulp en ontwikkelingswerk werd niet gemaakt. En daar word ik nou weer cynisch van. Ik heb thuis geleerd dat als iemand dreigt te verzuipen, je onmiddellijk en onvoorwaardelijk helpt. En niet eerst ruzie gaat maken over de bouw en aanschaf van een reddingsboot.