Land of Hope and Glory?

Het zijn interessante, bijna schizofrene tijden om hier te wonen. Aan de ene kant zucht Amerika onder een depressie van historische proporties. Terwijl aan de andere kant een wind van positieve verandering door het land waait die mensen hernieuwde hoop en energie geeft. De verkiezing van Obama heeft het ouderwetse "wij zijn het beste land van de wereld" zelfvertrouwen weer helemaal losgemaakt. Ook in de non-profit sector kom je te midden van de magere tijden nog steeds positieve geluiden tegen, waaruit een rotsvast vertrouwen in een betere toekomst met een sterkere rol voor non-profits blijkt.

Ikzelf worstel nog vaak met die tegenstrijdigheid. Ik kan een enorme bewondering opbrengen voor de mensen die aanpakken en in tijden als deze risico's durven blijven nemen en creatieve oplossing proberen te vinden. Zoals de lokale Foodbank die hier met een Yes-We-Can-Campagne tegen alle trends in een record aan donaties heeft binnengehaald, omdat ze weigeren bij de pakken neer te zitten.

 

Maar ook voel ik me vaak overvallen door een gevoel dat dat aangedikte zelfvertrouwen Amerikanen blind maakt voor de werkelijkheid. Want na een half jaar in dit land wordt de omvang van de crisis me steeds duidelijker. Het gaat niet alleen om de tienduizenden mensen die hier in Seattle bij Starbucks, Boeing of Microsoft hun baan verliezen of al die gezinnen die door slechte hypotheken hun huis zijn kwijt geraakt. De afgelopen 30 jaar is zo weinig geïnvesteerd in het sociale vangnet en de infrastructuur dat het land dreigt in elkaar te zakken door een uitgeholde fundering. Basisvoorwaarden voor een gezonde (economische) ontwikkeling zoals het wegennet, het primair onderwijs en het gezondheidssysteem verkeren in erbarmelijke toestand. Hierbij vergeleken lijkt Nederland opeens op een luxe paradijs.

 

Obama vraagt iedereen verantwoordelijkheid te nemen om dit land weer op te bouwen. De handen uit de mouwen steken als vrijwilliger moet weer vanzelfsprekend worden. Non-profits moeten een vaste partner worden van de overheid bij het oplossen van sociale vraagstukken en voorzien worden van expertise centra. Goede doelen zullen samen met de overheid alle zeilen bij moeten zetten in het herstel van de verbrokkelde sociale fundamenten.

 

Of alle voorgestelde maatregelen genoeg zijn om de crisis het hoofd te bieden en of non-profits hiermee hun maatschappelijke positie uiteindelijk kunnen versterken zullen de komende jaren moeten uitwijzen. Blijft dit het land van hoop, of wordt het ook weer echt het land van Amerikaanse glorie?

 

Sofie Vriends verblijft in VS en doet namens FM verslag van haar ervaringen