Na kernenergie, koeien, schaliegas en CO2-opslag verklaren natuur- en milieuorganisaties ook biomassa taboe. Maar je kunt klimaatprobleem niet oplossen door overal tegen te zijn. Welke milieuorganisatie durft te kiezen?
Na kernenergie, koeien, schaliegas en CO2-opslag verklaren natuur- en milieuorganisaties ook biomassa taboe. Maar je kunt klimaatprobleem niet oplossen door overal tegen te zijn. Welke milieuorganisatie durft te kiezen? Reageren? Mail ons, of reageer via Twitter, Facebook of Linkedin.
Ook een bijdrage schrijven voor De Dikke Blauwe? Klik dan hier.
Elke dag verdwijnen tonnen hout in Nederlandse biomassacentrales en langzaam zwelt in de media het gemor daarover aan: hoe duurzaam is het eigenlijk om bomen in de fik te stoken? Voor wie het nog niet wist: ook natuur- en milieuorganisaties zijn tegen het kappen van bos voor biomassacentrales. Terecht, want biomassa verstoken is meestal een slecht idee. Maar wat kan voor deze organisaties nog wél door de beugel? Kernenergie is fout, schaliegas ook en aan CO2-opslag moeten we niet beginnen. Een lange lijst met oplossingen kan een schonere klimaatneutrale wereld dichterbij brengen, maar de groene beweging wil ze niet.
Waar zijn natuur- en milieuorganisaties eigenlijk nog vóór? Je begint het je af te vragen. In de discussie over de energietransitie lijken ze maar twee speelkaarten in de hand te hebben: zon en wind. En zelfs deze groene paradepaardjes moeten het ontgelden. Zo meldde De Gelderlander onlangs dat acht natuurorganisaties in Renkum zich verzetten tegen een zonnepaneelveld in een beschermd natuurgebied. Ook windparken krijgen regelmatig natuurorganisaties tegen zich, omdat ze het landschap ontsieren en, letterlijk, gehakt maken van vogels en vleermuizen. In Duitsland komt de bouw van nieuwe windmolens intussen piepend en krakend tot stilstand, mede dankzij protesten van natuurorganisaties. Nog even, en de groene beweging draait zelf het laatste licht uit.
Aan de zijlijn
En dat terwijl we nog veel meer tandjes bij moeten zetten. Zo bleek vorige week uit een doorrekening van het Planbureau voor de Leefomgeving dat de kabinetsmaatregelen niet genoeg zijn om in 2030 de halvering van de broeikasuitstoot te halen. En iedereen beseft: geen enkele maatregel of energiebron is zaligmakend. De aanpak van klimaatverandering is een kwestie van wikken en wegen. Tegenover het nadeel van kernafval staat het voordeel van energiedichtheid en ruimtebesparing – wat weer goed is voor de natuur. Tegenover het voordeel van windenergie staan de schade aan vogels en bruinvissen en - straks - tonnen afgedankte rotorbladen die vooralsnog niet te recyclen zijn. Datzelfde geldt voor zonnepanelen: CO2-arm, maar wat doen we met de zware metalen uit oude collectoren? Vooralsnog belandden ze op de vuilstortplaats.
Maar wikken en wegen, daar doen natuur- en milieuorganisaties niet aan. Alleen zon en wind staan op de menukaart, plus investeren in toekomstmuziek, zoals energieopslag in waterstof. Steeds duidelijker piept bovendien de ideologische agenda door hun groene verhaal: de milieubeweging ziet de energietransitie niet alleen als een manier om van de CO2-uitstoot af te komen, maar wil in één moeite door een einde te maken aan het door hen gewraakte verkwistende kapitalistische systeem.
Veelbetekenend was de reactie van Greenpeace, onlangs in het NOS-journaal, op een boer die de stikstofuitstoot in zijn bedrijf met een kwart wist te verminderen. Het kon de goedkeuring van Greenpeace niet krijgen, want de veestapel moet immers krimpen. Vergelijkbaar was een reactie van Greenpeace-directeur Thijssen in het NRC, eerder dit jaar, over CO2-opslag. Geen goed idee, aldus de directeur, want ‘daarmee houden we de oude economie in stand’ en ‘maken we niet echt een transitie door’.
Vlees en vliegreizen
Waar is de pragmatische natuur- en milieuorganisatie die keuzes durft te maken? Die beseft dat het zich met zo’n ideologische agenda vervreemdt van een groot deel van de Nederlanders? Die snapt dat mensen niet zitten te wachten op een leven zonder auto, vlees en vliegreizen? Waar is de organisaties die wel durft te wikken en wegen? Die met een nuchtere blik de voor- en nadelen van alle energiebronnen bekijkt, ook als deze niet zon en wind heten? Welke milieuorganisatie durft hardop te zeggen dat, ondanks de nadelen, we misschien toch eens aan kernenergie moeten denken?
We zien reikhalzend uit naar de CBF-registratie van de eerste milieuorganisatie die openstaat voor kernenergie, CO2-opslag en andere oplossingen die niet in de ideologische kraam van hun groene broeders en zusters passen. We zien uit naar het moment dat ze, naast Greenpeace, aanschuiven bij de jaarvergadering van Goede Doelen Nederland. En we zijn benieuwd wie de grootste achterban gaat oogsten.
nl
