Dagboek van een pitbull-filantroop

Dagboek van een pitbull-filantroop
Dagboek van een pitbull-filantroop
18 mei 2016
Opinie | | Validatie & Toezicht

In deze editie vindt u een uitgebreid interview met Bart Hartman. Deze maatschappelijk ondernemer-filantroop neemt na ruim een decennium afscheid van 'de sector'. In een buitengemeen openhartige terugblik spaart Hartman die sector, noch zichzelf. Dat mag niemand verbazen die Hartman heeft leren kennen als de zeer ongeduldige ondernemer die recht op zijn doel afgaat en daarbij weinig moeite doet zijn gebrek aan diplomatie te verbergen. Terwijl de koepelbestuurders de ene na interne koffieronde afwerkten over de contacten met de overheid, zat Hartman als bestuurder van een eigen protestkeurmerk al aan het ontbijt met de staatssecretaris...
Nu Hartman het welletjes vindt, zal een aantal bestuurders in onze sector een zucht van verlichting slaken: de stier heeft de porseleinkast verlaten. De vraag is echter: hoeveel potten heeft die stier eigenlijk gebroken?
Hartman zelf is er kritisch over. Als heraut van het impact-denken heeft hij nooit de intentie gehad met een eigen Keurmerk Goede Doelen de harde concurrentie aan te gaan met 'de oude dame' CBF. KGB was meer een statement; een klop op de deur van het bestuurlijk ingekakte establishment.
Nu de nieuwe erkenningsregeling gestalte krijgt, heeft Hartman zijn 'protestkeur' opgeheven. Is zijn diepste wens - meer aandacht voor impact in het toezicht - gehonoreerd? Gedeeltelijk. Er is een begin.
En wat is er terechtgekomen van zijn Nationale Goede Doelen Test: de 'stemwijzer' die ook probeerde om op basis van prestaties de consument te adviseren? Die Test heeft hij met afschrijving van ruim drie ton eigen geld overgedaan aan een marketingclubje (Pepperminds) dat het nu ambitieloos laat verpieteren. Doodzonde.
De eindbalans: wat is en was de impact van Hartman in onze sector?
Die is net als de impact van goede doelen nauwelijks in wiskundige termen te vangen. Hartman geeft zichzelf een zesje. Daar doet hij zichzelf waarschijnlijk te kort mee. En als het al een zesje is, dan komt die in elk geval niet voort uit een 'zesjes-cultuur'. Ook voor onze sector geldt: zonder dwarsliggers geen rechte rails.