De Maagdenhuisbezetting in Amsterdam heeft de discussie over de bezuinigingen in de academische wereld weer zeer actueel gemaakt. Maar wat heeft dat met onze sector te maken? Alles.
Vorige week maakte Arjen de Wit in een uitstekende column in dit Journaal duidelijk hoezeer het rendementsdenken kleinere studies als die over filantropie aan de VU in de gevarenzone brengt. Universiteiten krijgen in Nederland een groot deel van hun overheidssubsidie op basis van de aantallen studenten die ingeschre...
De Maagdenhuisbezetting in Amsterdam heeft de discussie over de bezuinigingen in de academische wereld weer zeer actueel gemaakt. Maar wat heeft dat met onze sector te maken? Alles.
Vorige week maakte Arjen de Wit in een uitstekende column in dit Journaal duidelijk hoezeer het rendementsdenken kleinere studies als die over filantropie aan de VU in de gevarenzone brengt. Universiteiten krijgen in Nederland een groot deel van hun overheidssubsidie op basis van de aantallen studenten die ingeschreven staan, en de VU verdeelt het geld over faculteiten en opleidingen op basis van de aantallen afgeleverde studiepunten en diploma’s. Vakken met weinig studenten kosten de faculteit dus meer dan ze ‘opleveren’. Concreet zal de minor ‘Goede doelen, filantropie en non-profits’ daarom volgend jaar verdwijnen. En dat betekent dat de aanvoer van gekwalificeerde, hoogopgeleide nieuwe talenten voor onze sector zal afnemen en dat scholingsmogelijkheden van bestaande medewerkers ook zullen verschralen.
Terwijl een deel van de sector voor een habbekrats tijdens de Dag van de Filantropie op de VU de tweejaarlijkse vruchten plukt van langdurig en gecompliceerd onderzoekswerk (Geven In Nederland), staat de inzet van wetenschappelijke onderzoek en opleiding bij de meeste organisaties in de filantropie zelf op een miezerig waakvlammetje.
Waarom maken fondsen niet veel vaker betaald gebruik van academisch onderzoek? Waarom zou je wel de rekening van de bakker en slager betalen, maar denken dat wetenschappers het gratis ‘voor de wetenschap’ doen? Waarom sturen fondsen hun (toekomstige) staffunctionarissen niet verplicht naar minor- of postacademische opleidingen? En waarom kijkt de sector weg nu rendementsrekenaars het academisch fundament onder onze filantropische kont wegbezuinigen?
In een wereld waar jaarlijks zes miljard euro omgaat voor het goede doel, is er geen urgentie om onze kennis- en opleidingsinstituten te voeden.
Onze sector bestaat uit brandweerwagens die af en aan rijden om branden bij anderen te blussen.
Nu onze eigen kazerne in de fik staat, gaat er nergens een alarm af.
Edwin Venema en Charles Groenhuijsen, hoofdredactie Filanthropium
nl
