nl Met oog op good governance behandelen we deze keer de upper class theory van Donald Hambrick en Phyllis Mason Deze theorie houdt in dat de organisatie een reflectie is van de bestuurders aan de top. Persoonlijke kenmerken van de bestuurders hebben veel invloed op de prestaties van de organisatie. De ideeén van Hambrick en Mason hebben het belang van voorbeeldgedrag in de bestuurskamer een impuls gegeven.
De invloed van leiderschap op de organisatie is dus cruciaal. De psychologen Delroy Paulhus en Kevin Williams muntten de term dark triad. Ze beschreven drie persoonlijkheidstrekken waarmee CEO's behept kunnen zijn: narcisme, machiavellisme en Psychopathologie. De laatste twee zijn doorgaans te relateren aan een hoge eigenwaardering en (te) weinig last van schuld en schaamte. Dit kan in de boardroom funeste gevolgen hebben.
Deze rubriek zet met enige regelmaat het vergrootglas op biases in de boardroom. Ze zijn talrijk, zoals de online encyclopedie Wikipedia leert. Ook de Amerikaanse experimenteel psycholoog Steven Pinker stelde een interessante lijst samen van denkfouten en drogredenen. En wat te denken van Robbert Wigt en zijn onlangs verschenen Supergaaf. De overtuigende taal van Mark Rutte. We zien hier creatieve voorbeelden van strategisch manoeuvreren.
Biases in de Boardroom
Deze keer de 'upper echelons theory'. De Boardroom van fondsen, foundations en NGO’s is – net als de Trèveszaal op het Haagse Binnenhof – een gesloten bastion. De emoties kunnen er hoog oplopen, het blijft immers mensenwerk. Klassieke deugden als dapperheid, gematigdheid, rechtvaardigheid en wijsheid komen er regelmatig in de gevarenzone. Bij boardroomleden loert het gevaar om data die niet uitkomen, te onderdrukken, selectief in te zetten of te ontkennen. We spreken van biases, er zijn er vele.