Verwarring

Het Keurmerk is gelanceerd. Met een grote K wel te verstaan. En het Keurmerk gaat onder ander over de Activiteiten, de Output en het Effect. Ook allemaal met hoofdletters. Óf het zijn eigennamen, óf het is zo bijzonder dat je uit eerbied kapitalen gebruikt. Men zal wel een communicatief effect op het oog hebben, zoiets al bij Dé Bank. En wat daarmee gebeurd is hoef ik u niet uit te leggen.

Vlak voor de zomer verscheen het advies van de Vervlechtingscommissie, die het met veel pijn en verdriet voor elkaar gekregen heeft om het CBF keursysteem (gebaseerd op regels) en de Code voor Goed Bestuur (Wijffels, gebaseerd op principes) in elkaar te schuiven tot een toetsbaar geheel. Het verdient complimenten dat de commissie ondanks veel gedoe tot een eindresultaat gekomen is, maar daarmee is...

"Vijf procent van de bestuurders van goede doelen heeft een strafblad". Luidt de kop in de NRC van 29 augustus de volgende affaire in? Het donateurvertrouwen daalt verder lazen we recent in dit blad en dat verbaast helemaal niemand als media jaar in, jaar uit ongenuanceerd en tendentieus over de wereld van de goede doelen blijft schrijven.

Hoe onverstaanbaar en eindeloos de toelichtingen van Harmke Pijpers tijdens het Civil Society diner ook waren, het werd wel duidelijk dat Rien van Gent de aanvoerder van de FM-50 was geworden en Paul Beerkens de zogenoemde Oeuvreprijs had gewonnen. Oeuvreprijs? Bij thuiskomst moest ik even het woordenboek erbij nemen.

Sinds het begin van dit jaar moeten alle leden van de VFI zich aan de Code Wijffels houden. Omdat hen anders mogelijk zelfs royement boven het hoofd hangt, is menig bestuurder, directeur en medewerker daarom vorig jaar maar eerst op cursus gegaan. Een uitstekende service overigens van diezelfde VFI.

Zijn besturen en raden van toezicht de rem op veranderingen in de goede doelen sector? Niet allemaal natuurlijk, maar iedereen kent wel de voorbeelden van de stichting of vereniging waar de voorzitter van het bestuur nog de post open maakt, waar de portefeuillehouder marketing zich tegen de kleur van de folder aanbemoeit, en waar de penningmeester of financieel portefeuillehouder zich met het derd...

Laatst las ik het weer in een of ander artikel. Na de commissie Herkströter kregen we de commissie Post. Vervolgens trok Herman Wijffels een commissie die tot een code leidde. Genoeg gepraat, nu is het tijd om te doen. Toch? Maar helaas, het werd alleen maar erger. Oud vakbondcoryfee en topambtenaar Hans Pont ging nog eens een commissie leiden. En niet één, nee hij kreeg de smaak te pakken.

Daar was-ie dan: de SBF- samenwerkende brancheorganisaties filantropie. De samenwerking heeft, volgens het persbericht, tot doel "gezamenlijk op te trekken bij de behartiging van de gemeenschappelijke belangen". Die "gemeenschappelijke belangen" betreffen fiscaliteit, public affairs, transparantie, 'gezamenlijke inzet van spelregels' (huh?) en 'kennisuitwisseling'. Da's mooi, maar het is niet mooi...