Argos

Door de radio-uitzending van Argos afgelopen zaterdag over het toezicht op goede doelen realiseerde ik me weer eens hoe lastig het is om als buitenstaander greep te krijgen op...ja op wat eigenlijk? De wereld van goede doelen was al nooit een bord keurig gearrangeerde asperges, maar is tegenwoordig door allerlei nieuwe toetreders een wel erg ondoorzichtige kom spaghetti geworden. Of een ‘kudde katten', want in het domein van de actieve burger doet iedereen vol overgave zijn eigen ding. In het land van goed doen, bloeien traditioneel duizend bloemen in duizend particuliere tuintjes. Het mag daarom een mirakel heten dat bij al die particuliere weldoenerij er geen aanwijzingen zijn voor een nationale beerput van zakkenvullen en laaienlichten. Een kanttekening van mij, die in de eindmontage sneuvelde. Wat allerminst wegneemt dat meer openheid dringend gewenst is. En in een hoger tempo dan nu het geval is. En al helemaal voor ANBI's, die hartelijk profiteren van uw en mijn belastinggeld. Als het waar is wat CIGD beweert, is er nog heel veel werk aan de winkel. Niet alleen vanuit het toezicht - een aspect waarop Argos, analoog aan toezichtsproblemen in andere sectoren, veel nadruk legt - maar vooral vanuit de goede doelen zelf. Transparantie creëert vertrouwen. Vertrouwen creëert draagvlak. Draagvlak creëert impact. Ziehier de heilige drie-eenheid van de Charitas.


Lees het FM-artikel over de Argos-uitzending van afgelopen zaterdag: klik hier

Beluister de Argos-uitzending ‘Gift op drift' van afgelopen zaterdag: klik hier