6 Ways To Get Time Back In Your Day, Every Day

In philanthropy, we seem to be perpetually rushing from one thing to the next. There’s always an important meeting to prepare for or more grant applications to evaluate. Yet while everyone is feeling busy and moving quickly, the real change we seek comes along at the pace of snails. Instead of spending all of our valuable time working harder, we should also determine how we can work smarter.

De oratie van René Bekkers ging vorige week over ‘de waarde van filantropie’. Maar wat is nou die waarde? Als we de klinische kengetallen van Geven in Nederland erbij pakken, zou filantropie in Nederland macro-economisch net zoveel waard zijn als de zoetwarenbranche: een slordige 6 miljard euro. Toch zijn er geen leerstoelen Hogere Zuurstokkunde, maar is er intussen wel een aanzienlijk aantal filantropie-onderzoekers, merkt Bekkers spits op. We hechten als samenleving klaarblijkelijk een ander soort waarde aan filantropie dan alleen een monetaire. Want o wee als in Het Land van Goed Doen iemand een scheve schaats rijdt.

Nederlanders zijn trots wanneer ze de Belastingdienst tillen, maar schamen zich om te zeggen hoeveel ze aan goede doelen geven. Daar hebben ze in Amerika geen last van. De rijksten der rijken bieden er tegen elkaar op met hun goedgeefsheid. Ook Afrika ontbreekt de gêne om te laten zien wat je geeft. Ga in Malawi maar eens naar een bruiloft. Het is dan juist de bedoeling dat je al dansend kwistig strooit met bankbiljetten, voor het oog van iedereen. Sociale druk verhoogt de opbrengst.

DDB-huiscolumnist Marc van den Tweel roept op om minder te kijken naar wie wat heeft gezegd. De boodschap moet centraal staan en niet de boodschapper zo schrijft hij in de nieuwe Tweels Tweak, waarbij hij Den Uyl, Wiegel en Halsema aanhaalt.

Cijfers zijn irritant. Ze dwingen je anders naar de werkelijkheid te kijken dan je intuïtie je ingeeft. Vooral voor pessimisten zijn cijfers lastig, want hun wereldbeeld krijgt regelmatig onder uit de zak. Maar veel last lijken ze er niet van te hebben.

Opeens is het er. Na impact, passie, bassie, adriaan, strijkstok, weer strijkstok en daarna diversiteiten alles met validatie is opeens trending: bestuurlijke integriteit. Dat begrip gaat sneller rond dan het vuurtje waarmee Onze Dame maandagavond als teken van Hem (ja hij is behoorlijk pissig) in de as werd gelegd. Be-stuur-lijke in-te-gri-teit…uitgesproken met een heiligheid door bestuurders die voorheen te dom waren om te poepen, maar die nu integriteitheel erg belangrijk vinden. Alsof ze voor het eerst ontdekken dat er een piemel aan hangt.   

In de achttiende podcast van Pakhuis de Zwijger praat Maurice Seleky met Steven de Waal, oprichter van de Public Space Foundation. Ze spreken over zijn nieuwe boek ‘Civil Leadership as the Future of Leadership. Harnessing the disruptive power of citizens’ over mondige burgers en het belang van maatschappelijke leiders in de tijd van gele hesjes, Trump en Brexit.

Filantropiehoogleraar René Bekkers sprak een column uit ter afsluiting van de WRR-conferentie “Filantropie op de grens van overheid en markt”, die vanmiddag plaatsvond in het Vredespaleis in Den Haag. In zijn bijdrage 'Wat vermag filantropie?' heeft Bekkers een vrijere rol als colmnist, dan als wetenschapper voor een antwoord op de vraag 'Wat vermag de filantropie?'

Beste luistervrienden in het Land van Goed Doen, graag neem ik weer even het brekende nieuws in de filantropie met u door. Zo is er de Koninklijke onderscheiding voor Hans Klok. De illusionist met het kapsel Coupe Katrina is benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Hans Klok kreeg het lintje ‘vanwege zijn jarenlange werk als vrijwilliger bij goede doelen.’ Dat klopt: Klok wordt geregeld door goede doelen ingehuurd om de strijkstok bij hen te laten verdwijnen.

Dat de wereldwijde ongelijkheid toeneemt, dat weten we. In landen als Zuid-Afrika en de Verenigde Staten worden de verschillen alsmaar groter. Daarentegen zijn er ook landen met een dalende ongelijkheid. In Het Financieele Dagblad wees Coen Teulings (8 februari) erop dat Nederland een van deze landen is. Teulings constateert dat de rijkste 1 procent van de bevolking nergens zo’n klein deel van het totale inkomen bezit dan in Nederland. Nederland is het meest gelijke land ter wereld. Teulings meent dat dit feit voor velen een verrassing zal zijn.